W modrych oczach...

[Adrian Ma]

Deszczowej nocy , w ciemnym lasie ,
zagubione dwa serca jesienne ,
pośród drzew , szukające się nawzajem ,
jedno , z agresją wburzonego morza ,
drugie , z lekkością piór anielskich ,
Pierwsze , niszcząc wszystko na drodze ,
mknęło na przód , w przyszłośc wpatrzone ,
drugie , z kwiatka na kwiatek w obłokach ,
płynęło , jakgdyby dla mchów niewidoczne ,
spotkanie morza i nieba na horyzoncie ,
dopiero tam zeszli się spokojnie ,
w miejscu znanym tylko z oddali ,
przy sobie bardziej odlegli ,
spotkali się tylko pozornie ,
lecz dla innych połączeni na zawsze ,
to drugie starało się ból koić ,
choć to pierwsze w swej złości ,
za wygraną nie dawało,
ustąpiło gdy to drugie zamilkło ,
błękit przeplatający się ze sobą ,
odbicie mego wnętrza i jej własna dusza ,
bitwa serc, która połączyła na zawsze ,
mnie i ją, w tych modrych oczach...

[sho]

Przede wszystkim sam zapis skutecznie odstrasza od tekstu. Szalona interpunkcja dopełnia dzieła (mimo, że nie jestem tradycjonalistką w tym względzie). W mojej opinii to nie jest wiersz i przyznam szczerze, że musiałam czytać na dwa razy. Za pierwszym nie dobrnęłam do końca. Przepraszam za ostre słowa - innych nie znalazłam tym razem.
Do następnego.