Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Toksyczny, kwaśny, jadowity dzień.

Bronisław Jaśmin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bronisław Jaśmin

Bronisław Jaśmin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zieleń puchnie, gdy oczy kiełkują na drewnie.
Za żyłką z dnia, powietrza, promieni - krwi biegnie,
I wszystkie strunki ciała tych żyłek nie sięgną.

Na niebie się unosi plazmą śliski odwiert
od powiek i na szpilce południa wysycha. -
Gubi łuski. Jest ścierny. Czas wybucha w odwet,
wwiert przykłada godziny jak głowy by zetrzeć.
Powoli w rdzeniu nerwów duszę się i "zdycham",
wypluwam, unicestwiam krwią gniotącą przestrzeń.
Dzień rozdarł mnie na popiół z odrębności godzin.

W moim domu mam moment kiedy patrzę w zegar,
impulsami umysłu próbując się złożyć,
osobne kręgosłupy wielokrotnej doby.
Gdy pochyle zmierzch pętle obciąża kamieniem,
i zakłada na płynny roztwór w szyjce z plazmy.
I na pręgach odrastam na łóżku - to pręga.
Szukając ciągle drogi do śmiertelnej gwiazdy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Natuskaa
      Istnieją...

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Czas bawi się naszymi zabawkami. Gdybyśmy ich nie mieli... albo gdybyśmy mieli zegary słoneczne.... ? :)   Udanego tygodnia życzę  
    • Deonix_
      Nie zdążysz

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Świetny wiersz, tak foremnie, jak treściowo,  zgadzam się z przekazem bardzo mocno.  Wiele tracimy w tym codziennym zapędzie jak na autostradzie, czasami aż nie wiadomo za czym,  a taka introspekcja i rozejrzenie się po bokach są dla higieny psychicznej przecież potrzebne.  Chociaż nie raz wyrzucam sobie, że potrafię się zachwycić czerwonym listkiem jesiennym,  pomidorem na kanapce, (po)wietrznym ruchem trzciny nad wodą. Ale może właśnie to ratuje mi życie, a Ci "dorośli", którzy nie potrafią patrzeć na świat oczami dziecka i się nim rozkoszować, nie mają tej wrażliwości i receptywności, cierpią okrutne katusze?  Daje do myślenia (i odczuwania) Twój wiersz :)))   Serdecznie pozdrawiam (już jesiennie :))   Deo
    • sam_i_swoi
      Opuszczona Nadzieja

      Przez sam_i_swoi · Opublikowano

      @ToyerTwój zamysł podoba mi się, problemy techniczne typu nie potrzebne 'ja' w pierwszej zwrotce, to nie przeszkoda, w następnym spróbuj rytmikę poprawić. psocik retro wybacz Grzeszny ja byłem i beznadziejny, Nadzieję pochowałem pierwszy, Pierwszyznę sobie przyznałem, O nadziejo bez ciebie bezgłośnie - konałem.  
    • sam_i_swoi
      Błędy

      Przez sam_i_swoi · Opublikowano

      @Leszczym :)
    • Toyer
      Opuszczona Nadzieja

      Przez Toyer · Opublikowano

      Nadzieja umiera ostania umarłem przed nią w martwej duszy zapytania wciąż jeszcze są ze mną Nadzieja nie ma głosu więc nic nie odpowiada lecz jest i ma dobry słuch dlatego do niej gadam Moja Nadziejo nie umieraj żyj we mnie do końca nie zostawiaj mnie samego  martwego ducha pocieszaj Dziękuję że jesteś i będziesz chociaż nie masz żadnej mocy bez ciebie się rozpadnę i na zawsze zostanę martwy To ty powinnaś umrzeć ze mną tego samego dnia z ostatnim oddechem lecz umarłem jeszcze przed tobą i to jest moim grzechem Zostawiłem cię najdroższa Nadziejo mam nadzieje że mi wybaczysz

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...