jezusowa przypadłość II

[dytko]

Niepotrzebnie wniosłem krzesło do pustej sali
skrzypiące dusze brzęczały jak kieliszki
głuche szmery w loży marniały
na scenie grał bluesowy pogrzeb.

Niepotrzebnie przywitałem nieobecność
byłem już na liście gości
czekał ojciec i matka na czarno
pochylone głowy całowały posadzkę
był też serdeczny przyjaciel – potargany negatyw.

Na ramionach drewnianych
wlokłem ręce dziurawe
nikt nikogo nie prosił do tańca
tylko ja z krzyżem w dłoniach
rozrywałem parkiet.

Kolczasta aureola raniła czoło
i już wiedziałem –
to mój ostatni bal
zgrzeszyłem

[asher]

Miłe mi klimaty, ale nie wytłumaczę dlaczego... To strasznie niezwykłe uczucie, jak portal powoli wprowadza nas w Zaduchy.

[guzik]

jakoś nie przypadła mi ta przypadłość
dusze i grzechy
jakoś takie gimnazjalne
pozdrawiam