Głupek

[Józef Bieniecki]

Głupek

Uknuł sobie głupek, we łbie,
Zamiast mózgu- że ma kiełbie.
I po wsi się wciąż obnosi,
Że akwarium we łbie nosi.

Często siada u strumyka,
Kędy często pstrąg przemyka.
I prowadzi z nim rozmowę,
Iż ma pełną rybek głowę.

We wsi wszyscy z tego znają,
Kiełbie we łbie, nań wołają,
A on dumnie ją podnosi.
Mówcie kiełbie, mówcie prosi.

Nawet żaby w stawie znają,
Wieczorami z nim kumkają.
A on cicho bez poznaki,
Wrogie włączył żabom raki.

Choć dla żaby rak, pokraka,
Boi się panicznie raka.
Do rozmowy z nim nie siada,
Woli rybkę mieć sąsiada.

Nawet sroka jednooka,
Podejrzała u potoka.
Jak bezmyślne snuł rozmowy,
Garścią wodę lał do głowy.

Wyłożywszy wsio na ławę,
Zyskał złą, lecz zawsze sławę.
I nie ważne - byle jaka,
Dlań jest sława, choć pokraka.

Józef Bieniecki