Zgłoś

@violetta Wiem, żartuję.

@Naram-sin  Wiersz jest lepszy od poprzedniego, to miałam na myśli. Często, bardzo często nie nadążam za hermetycznymi wolnymi wierszami, ale tak jak nie lubię gdy ktoś opowiada mi film i "rozbiera" go na części pierwsze, zanim przetrawię.  

@andreaswiersz tylko:) ja niczego nie obiecuję:) 

@iwonaroma "Pisarzowi rzecz się wtedy uda, gdy kropka zjawi się wcześniej niż nuda." - Sztaudynger

@Naram-sin Powiem Ci, jestem pod wrażeniem... Nie jestem łatwym rozmówcą, a jednak tu jesteś. Więc....   Poczytując twoje komentarze, które  sądzę  traktujesz bardzo poważnie i masz co do nich głębokie przekonanie, że są nauką, kierunkiem, drogowskazem, dochodzę do wniosku, że są nie tylko wyrazem twoich myśli, ale też próbą kształtowania świata wokół ciebie. I być może  wypełnieniem osobistej luki, zaspokojeniem poczucia niedocenienia, co uruchamia reakcję łańcuchową: cynizm, ironię, kpinę. Wiesz, człowiek to wcale nie jest taki skomplikowany. Wystarczy dać mu mówić i go posłuchać - wtedy wiesz o nim więcej niż mówią jego słowa. Zawile to napisałam, ale w sumie  prawdziwe. Bywa, że jednego dnia krytykujesz, a drugiego dnia dostrzegasz sens twórczości tego samego autora. Dzieje się tak, gdy czytasz pozytywny i co istotne; logiczny odbiór dzieła, które wcześniej sam(a) skrytykowałeś(aś)  Chcesz jednak, by ktoś cię lubił. Swoją drogą  ile cię kosztuje wyparcie, że nie miałeś(aś) racji? Że jednak tekst ma sens? W jednym z komentarzy napisał(a)ś; ...'A to przecież to ty, jako autor, odpowiadasz za to, co i kogo (w przestrzeni lirycznej) stworzyłeś"... Swoją drogą to zdanie jest napisane niepoprawnie. Ja pozwolę sobie zredagować; ..."A to przecież to ty, jako komentator, odpowiadasz za to, co i kogo (w przestrzeni rzeczywistej) stworzyłeś"... Odważn(y/a) jesteś. Poczucie ludzkiej emocjonalności zależy od tego, jak się z nią obchodzi przybysz - ktoś, kto staje naprzeciwko. Poczucie ludzkiej emocjonalności zależy od tego, jak się z nią obchodzi przybysz - ktoś, kto staje naprzeciwko nas. Posłużę się prostą metaforą; albo zgasisz światło albo je zapalisz.