Proces

[Bronisław Jaśmin]

latarnie. blade światła. umywamy się z myśli.
do czoła przykładamy wieczór jakby miał ochłodzić,
otchłanie - umysły, to rozgrzane węgle. nasze wstydzą się światła,

błądząc neuronami. skręcają impulsy metodą wiklinowych koszy.
gdy twarze kładą tożsamość na płynnym zwątpieniu,
jest rozbita jak uliczna powierzchnia grubym krawężnikiem.

nosimy w głowach ciążę, intelektualny stan błogosławiony.
podwójną instancyjność podprogowych płodów.
wynurzających się na późnych kręgosłupach: słownych i działania.
neurony siebie zapładniają, kiedy człowiek przy pustce jest bliski dziewictwa.

otchłanie - umysły, to rozgrzane węgle,
jest mechanizm - fenomen.
jest mechanizm - misja.