Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Moje specjalne Zaduszki z dedykacją

Ela_Ale

Przez Ela_Ale
w Proza - opowiadania i nie tylko

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ela_Ale

Ela_Ale

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Tarze - do śmiechu i z sympatii - antidotum na smutki


Łażę po tym wielkim polu, co robić. Szmat ziemi zalepiony różnorakim kamieniem i kwiatkami. Dróżki i drzewa są, owszem. Przejść można, idę. Powietrze ma ten specjalny zapach – mokrych liści leżących na ziemi i jużzachwilę śniegu. Znacie go? Ni ładny ni brzydki, przereklamowany, wyciśnięty poetycznie do cna.
No i zerknijcie. Po lewej, pod żółtym klonem Józef Pyć. Na nim brązowy kamień, spękany bochenek chleba z pieca. To piekarz był, jak nic! Listek przykleił się brzuchato do liter i zdobi frywolnie.
Dalej o parę kroków Genowefa Madonna. No! Ta miała nazwisko! Pozazdrościć. Widzę ją. Blond fiokowane loki, różowe perkaliki w cekinach, z pretensjami. Chichocze piskliwie przy skubaniu gęsi. I nuci „Gdybym to ja…”. Jak żywa.
Parę metrów na prawo szara płyta w ciapki. Leżąca bieda z powagą, schludność z samotnością. Wikary jak nic. Kwiatów nie ma, bo od kogo. Świeczkę zapalili. Nudno miał za życia i tak zostało. Miecio Podniosły. Chociaż tyle dobrego.
Majestatyczna, wielka bela z czarnego granitu to na pewno własność adwokata. Któż inny tak tryskałby dostojeństwem!? Oni się cenią. Nawet tutaj. Cezary Powiński. To pewno i napić się lubił. Ma moją sympatię; mam nadzieję, że nie męczył sikacza.
Nogi mnie bolą. Dym w nosie kręci. Jeszcze chwilę pochodzę, może znajdę wreszcie to, czego szukam. Pod falangą sumaków musi być jakiś wojak. Jest! Chorąży Jan Pal. Ani słowa. Salut!
O! A to co? N.N. Czyżby to miłośnik koniaczku? Napoleona i ja lubię, co tu kryć. Z tej miłości zmarł? Od takiego trunku? Zawracanie głowy. No, dobra. Żartuję. Wiem, że to facet bez znajomości…
No! Nareszcie, bo dłużej chodzić się nie chce. Jestem. Znalazła się moja leżanka! Wiem, bo wyraźnie czytam na czarnej, blaszanej płytce: Ela Ale…Do zobaczenia!

Magda_Tara

Magda_Tara

Opublikowano
Opublikowano

antidotnęłaś mój smutek uśmiechem, fakt.
za co bardzo dziękuję.

a Ty sie nie chichaj z umarlaków dzisiaj, bo dzisiaj ich święto jest, a jeśli nie są jeszcze świętymi to Cię prześwięco!
serdeczności, Ela.

za dedykację w szczególności dziękuję
i ze sympatią - pozdrawiam.
Tara. :))

Ela_Ale

Ela_Ale

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Już Ty mnie lepiej za dokładnie nie słuchaj, a szczególnie - nie oglądaj! Nawet z pamięci! A chcesz nocą dobrze sypiać? No, to mnie posłuchaj!

No, to sobie pożartowałyśmy, a teraz ..."jesteś niezastąpiona". Ale to brzmi! Żeby tak słyszeć takie słowa i słyszeć i... no. Już.
Cieszę się, Baśko, bardzo z Twojego śmiechu. Tego chcę zawsze. Całuski. Elka.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • tie-break
      iluzja

      Przez tie-break · Opublikowano

      wyobrażał sobie człowiek nie wiadomo co gdy jesień szczodrze częstowała miodowymi cukierkami z kradzionego   mówiła - jestem czekam światło czepiało się rąk   myślał - przezimuję w tym przytulnym wierszu   a to tylko kolejny opuszczony dom ostatnie słowo dopala się gdzieś w kącie łagodność nagle obca oblepiła słodkawym zaciekiem strzaskany wykusz   tego oswojenia nikt nie weźmie na siebie   są jednak niekończące się drogi szlaki trasy przez kolejne północe są inne imiona które wejdą w nawyk   wystarczy otrzepać się z liter i obrazów pozwolić aby wiatr nagle   spłoszył     Pusty dom - Tie break/ sierpień 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Amber
      3 wiersze

      Przez Amber · Opublikowano

      @Dekaos Dondi   Spacer w krainie czarów na krzyżówce T trzech wierszy :)
    • Amber
      Piknik nad lewitującą skalą

      Przez Amber · Opublikowano

      @huzarc  Rozkłady codziennych pociągów mają potencjał na spokój i równowagę, ale są bez znaczenia... wobec spotkania z absolutem .
    • Duszy Szept
      Dwie dusze z różnych światów

      Przez Duszy Szept · Opublikowano

      Spotkali się przypadkiem, jak dzień i noc. On z głową w chmurach, z sercem, które czuje wszystko naraz. Nie szukał relacji, tylko połączenia. Takiego, które budzi w środku spokój, a nie tylko daje obecność. Dla niego miłość to nie plan to droga, przez którą uczysz się siebie. Ona z ziemią pod stopami, z sercem, które bije w rytmie rozsądku. Nie szukała magii, tylko równowagi. Dla niej związek to coś, co ma działać jak dobrze zbudowany dom: stabilny, logiczny, przewidywalny. Nie ufała uczuciom, bo wiedziała, że potrafią zwieść. On widział w niej duszę, Ona w nim emocję. On chciał czuć, Ona chciała rozumieć. I choć przez chwilę ich światy się zetknęły jak nocne niebo ocierające się o brzask to oboje czuli, że ten moment nie może trwać wiecznie. Nie dlatego, że czegoś zabrakło. Ale dlatego, że miłość potrzebuje wspólnego języka. A oni mówili różnymi równie pięknymi, ale nieprzetłumaczalnymi. On odszedł z sercem pełnym uczuć, których nie mógł wypowiedzieć. Ona została z myślą, że to wszystko było zbyt skomplikowane. I choć każde poszło w swoją stronę, to w pewien sposób oboje wiedzieli że ta historia była potrzebna. Bo on nauczył się, że nie każda głęboka więź musi trwać wiecznie. A ona że nawet najlogiczniejszy świat potrzebuje czasem odrobiny magii.
    • Poezja to życie
      Mówisz tak

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Mówisz "tak" Mówisz "nie"   Potem słyszę  Myśli twe    Odbijają się  Tak nagle    Echem od czterech ścian       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...