Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wystarczyła chwila nieuwagi
i masz mnie tam, gdzie słońce nie dochodzi.

gdzie zapaliłam dziś znicz za
i przed grobami.
gdzie nie dosięgasz, bo już nie.
gdzie wielki wykrzyknik zastąpił znak zapytania.

i jest to dużo powyżej pępka.
za karę i na zawsze.

Opublikowano

Czytam na dwa sposoby, ale idę bardziej w stronę umiejscowienia znaku zapytania w okolicy serca i ciemności między stronami "grobu". I tak nie wiem do końca, czy to wyrzut skierowany do "niego", czy też do tej z poprzedniego wiersza. A może droga biegnie gdzieś po środku...
Lubię, Anno, Twoje, tajemnicze dla mnie.
Pozdrawiam :)

Opublikowano

hm. jak dla mnie taki pourywany treściowo ten utwór. chociaż podobnie jak emocje "za i przed grobami" a właściwie przed przed jednym (chyba przysłowiowym) grobem.
i może bez "już" w ostatnim wersie...?
pozdrawiam Aniu.

Opublikowano

wystarczyła chwila nieuwagi
i masz mnie tam, gdzie słońce nie dochodzi.

gdzie zapaliłam dziś znicz za
i przed grobami.
gdzie nie dosięgasz,
gdzie wielki wykrzyknik zastąpił znak zapytania.


Tak sobie, Anno, przeczytałam. Nie gniewasz się? Bo też i te słowa wywarły wrażenie. Bardzo. Pozdrawiam. Elka.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


miłość ugodziła w serce i jest pewna, więc już nie pyta, lecz "wykrzykuje" tęsknotę , która zaczęła się jeszcze "przed grobami" (b. dawno?) i pozostała wierna...lubię odgadywać Twoje "tajniki" duszy - są takie na wskroś kobiece :)) korci mnie, żeby "grób" skojarzyć z "rozstaniem" a "znicz" z palącym jak ogień wspomnieniem...

cieplutko pozdrawiam :)
Krysia
Opublikowano

pochowanych uczuć nie warto rozpamiętywać, kiedy już coś postanowione.
A jednak pierwsze dwa wersy wywołują dość dwuznaczne skojarzenie ;)
I dobrze, takie zbicie z tropu robi czasem dobrze. Dla wiersza też :)
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Rozumię. To nie jakaś dyrektywa ,miałem na myśli, że ludzie nie radzą sobie z wolną wolą. Wojny, kradzieże,napady... Gdy się ją częściowo zabiera.  Brzydki przykład, w reżimach ludzie... Tak to widzę, każdy może inaczej, tym lepiej dla wiersza.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia   
    • Zobaczę dziś piękno, Bo Ciebie zobaczę. Zobaczę na pewno, Zobaczę — i zapłaczę.   A Ty zapłaczesz ze mną, Zapłaczesz, gdy zobaczę, Ile warte jest piękno, Ile warte to, co zobaczę.   Ile warte jest w sobie, Bo warte — co uparte. I wzrokiem będę w Tobie, I wzrokiem brnął w zaparte.   Dziś zobaczę piękno, Na oścież otwarte, Przede mną, nade mną, Z ciemności wydarte.   Kiedy będziesz ze mną...            
    • @Berenika97 trochę pozmieniałam i napisałam ciąg dalszy, nie wiem czy mogę przekleić na górę:    pryzmat    liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem
    • @hania kluseczkaTo jeden z najsmutniejszych wierszy o bliskości, jakie czytałam — bo oni są razem, a jednak dotykają się tylko cieniami. Te słowa mówią, jak blisko można być i jak daleko jednocześnie.  Poruszające. 
    • @lena2_ To delikatny, intymny wiersz o niemożności przekazania uczucia. "Czułość rozpięta na liniach papilarnych" – to bardzo cielesny, dotykowy obraz. Linie papilarne to jednocześnie coś najintymniejszego (unikalność, tożsamość) i coś, co zostawia ślad. Ta czułość jest więc zapisana w tobie samej, ale nie może się przenieść na drugą osobę. To wiersz, który rozumie się ciałem, nie tylko umysłem. Ma w sobie ciszę i ból zarazem. Piękny!    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...