Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chciałbym żeby znów zajrzała
żeby choć na chwilę wpadła,
chociażby znak jakiś dała,
jednak Ona gdzieś przepadła

Tak szybko mnie opuściła
Wena w swej bogatej szacie,
a niedawno przy mnie była
i gościła w mojej chacie.

Siedziała przy tym stoliku
i na ucho mi szeptała
a miała tych słów bez liku
i tyle mi ich dawała.

Po prostu zlekceważyłem
jej podszeptów nie słuchałem,
myślą gdzieś indziej błądziłem,
złotych słów jej nie spisałem.

A teraz jej wypatruję
z pustą kartką i ołówkiem
co podpowie- zanotuję
nie pogardzę żadnym słówkiem.

Opublikowano

Jesień jakimiś dziwnymi środkami pomaga narzekać na wenę. Bidulka, już nie ma sił bronić się przed nawałą! Tak źle nie jednak być nie może, skoro pozwoliła napisać wierszyk. Do niego dołożyć by wesołą melodyjkę i nie lekceważyć złotych myśli i podszeptów! Bogusławie miły - wenie - lampkę wina i ręczę, że następny wierszyk też powstanie. Czego z serca życzę - Elka.

Opublikowano

Bolku, wena krąży sobie po cichutku tu i tam... i bywa, że ot tak, bez szczególnego
wypatrywania jej "przysiądzie na stoliku"... jeżeli jeszcze szepce delikatnie do ucha,
koniecznie trzeba to zanotować... to wszytko w sympatyczny sposób podałeś wyżej.
Życzę nieustającej weny.!
Pozdrawiam.. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kogo tyka genetyka? Genetyk powie, że każdego. Na szczęście są jeszcze poeci, którzy czasem rozkminiają system i wylatują z niego. Na Pe-gazie :)      
    • @huzarc Kosmiczny wiersz! Połączenie języka astronomicznego z głęboką intymnością. Wszechświat jest gęsty, zwłaszcza między dwojgiem ludzi.
    • @Leszczym Piękne historie o humanitaryzmie. W pierwszej - dwadzieścia lat terapii zajęciowej dla pacjenta. Niech się postara, niech udowodni, niech się wykaże. A my tu mamy test w szufladzie, ale ciii, nie zepsujmy zabawy. Bo po co od razu mówić prawdę, skoro można popatrzeć, jak ktoś przez dwie dekady tańczy do naszej muzyki? To buduje charakter. To uczy pokory. To... no właśnie, czego to właściwie uczy? Że system cię kocha? Że jesteś partnerem w dialogu? Nie, nie - że jesteś szczurem w labiryncie, a oni mają mapę. Zawsze mieli. Ale gdzie w tym zabawa, gdyby ci powiedzieli?   W drugiej - ćwierć wieku alimentów jako wyraz prawdziwej miłości rodzicielskiej. Dwadzieścia pięć lat systematycznych przelewów, dwadzieścia pięć lat bycia ojcem na raty. A potem test DNA jak prezent na zakończenie sezonu: "Dzięki za grę, było super, ale wiesz... w sumie nie musieliśmy się znać". See you nara. Z uśmiechem.   Bo o co chodzi w życiu, jeśli nie o piękne iluzje? O udawanie, że zasady są jasne, że prawda ma znaczenie, że wysiłek zostanie doceniony. A potem ktoś wyciąga kartkę z szuflady i mówi: "A nie, jednak nie. Ale fajnie było, co?" Bardzo ludzkie. Bardzo humanitarne. Bardzo... pouczające. (przepraszam za mój sarkazm, ale znam podobną historię)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Marek.zak1 W Polsce można rozsypywać prochy - na morzu. Na pewno kwestia ceny jeśli chodzi o powstawanie bloków na urny. Wszystko drożeje, nawet śmierć ;) Często obecnie korzysta się z tego, że urny są małe i wkłada się je też do grobu kogoś z rodziny (niekoniecznie dużego grobowca, tylko grobu o normalnych gabarytach). Nawet nie trzeba zdejmować płyty, grabarze wykopują niewielki otwór gdzieś z boku i wkładają urnę. Tanio i rodzinnie, jeśli można to tak określić.  
    • @Migrena już nie wzdycham do nikogo:) wzdycham tylko do siebie, bo ja jestem dobra, lepsza od was:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...