jutro zmieniam ślad

[tęsknota szukająca]

moje ja twoje Ty na wykresie strat i zysków
czas płynie po bagnach umysłu
zieleń natury kojąca zmysły
delikatna i ostra beztroska
na maskach papierowych nominałów
chętnie kupie nadzieji mnożnik
podłączę euforie kroplówką
aż oczami wypłynie sól
w oddechu niemy świt
promień w furtce kąt otwarty
po drugiej stronie lustra stoję
pryzmat spostrzeżeń spóźnionych reakcji
coraz bliżęj w powietrzu
dobijam dna
smak algebraicznych uniesień werbalnego odseparowania
konfrontacja wspomnień płynie magazyn
po bladej farbie koloru czerwonego
fabryka pracuje na dwie zmiany z zachowaniem równowagi
stopy buty ziemia kolejne krzyże
dzwoni w uszach szmer otwierają się drzwi na zaplecze
czekam na eksplozję urojeń
na gwieździstym niebie dym wydobywający się z płuc
jutro zmieniam ślad

[Michał Gomułka]

Wiersz niezwykle intensywny. W pewnym stopniu nawet introwertyczny. Niestety, wciąż nieuporządkowany. Brakuje przecinków, selekcji poszczególnych wersów, jako elementu także przestanku, np. po "aż oczami wypłynie sól" w moim odczuciu powinna być przerwa. Nie tylko tu.

Przez "smak algebraicznych uniesień werbalnego odseparowania" tego typu frazy, możesz być posądzona(y) o niejasność wypowiedzi. Więc trzeba uważać na ilość podobnych kondensacji. Mnie akurat ten moment odpowiada.

Są słowa, jest sens, brak tak silnego wydźwięku, jaki mogłaś uzyskać z Tego. W takiej formie liryk trochę zniechęca pomijając fakt ile trzeba i jakiej szansy mu dać.