apartyda

[Rafal Bielan Wierzbicki]

„Dlaczegóż by tak zbytnio nie być…”



Pomiędzy ławkami z przeróżnych światów
dokonują się operacje, trwają rokowania. Kto nie rokuje
jest skazany na bezbolesne doświadczanie słów.

Można mieć kilkumetrowy dystans i nikt nie powie,
że uciszasz złowrogo brzmiące otoczenie,
świat rozpoznany jako głuchy i zamknięty. Ławki
mają jednak swój podstępny klincz. W pozycji siedzącej

mogą obezwładnić osoby i osobliwości, torby,
gazety, spódnice, pijackie żale, muzealne babcie.
Słowem, wszystkich tych, którym nie chcę się wstawać,
podnosić, ustanawiać. Zasiedziałem się, nie skreśliłem.
Wypowiedzą mi kraj, ławkom połamią żebra?

[Wściekły Azot]

Temacik widzę świeżo malowany... Też nie skreśliłem, bo pójdę dopiero wtedy, kiedy wszystko będzie jednomandatowe i za nieskreślanie będą dawać mandaty. Dobra, oszczędna robota.

[Marek Konarski]

Zasiedziałem się, nie skreśliłem.
Wypowiedzą mi kraj, ławkom połamią żebra?

Nie. Spokojnie i statystycznie przesuną na ławkę z napisem milcząca większość.
Bardzo zgrabne ale z nieco naciąganą puentą, bezskutecznie dobijającą się do jakiejś apartydowej prawdy, pytania, tezy...

[Mariusz_Sukmanowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Najgorzej jak się nie zrośnie:)Kawał porządnego wierszyska.pozdr