Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zwierzenie na sto latek
zwierzę nie nastolatek

bardzo zgrzeszyłam myślą
nie moja wina

taki wzór istnienia
taka bógdanka


leżąc na tafli lodu
podziwiamy szkarłat podniebnej akwareli

trzask

już po pierwszej secie
myli się w liczeniu gwiazd

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dla mnie świetne.Zabawy słowem nie dla samej zabawy przecież, z najwyższej póły.Oczywiście zwróciłem uwagę na "bógdankę".pozdr

Z archiwum "W" ;))
Fajnie napisałeś o wierszu i zauważyłeś bógdankę ;))))
Dzięksy, pozdry.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Z góry dziękuję :))
Przyjdę do Ciebie po radę
(coś tak czuję)
a propos tych mniejszych form.
Już od dłuższego czasu mam ochotę spróbować...
Limeryk, haiku czy palindrom ?
Co polecasz na dobry początek?
Opublikowano

Umiesz tworzyć ładne obrazy, więc może na początek haiku? Chociaż jedno nie wyklucza drugiego. Limerykowe absurdy, to z kolei niezła zabawa, a przy okazji (wbrew pozorom) dobre ćwiczenie. Palindrom można wpakować wszędzie - i nie ważne, że czytacz nie zawsze zauważy, że w drugą stronę można trafić na niespodziankę ;).
Trzymam kciuki.

Opublikowano

bardzo zgrzeszyłam myślą
nie moja wina

taki wzór istnienia
taka bógdanka

:)

Zapachniało "Bezgrzesznymi latami" Makuszyńskiego...
Wiersz ciepły i wyrozumiały wobec nastoletniego "zwierzaka", bógdankowej instynktowności tworzącej czas nieporadnie żarliwy i niewinnie grzeszny... Chciałoby się powiedzieć, że bezpowrotnie miniony ale tytuł wskazuje na coś wręcz przeciwnego :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dwa do przodu, trzy do tyłu ;))
Podobno czas jest pojęciem względnym :]
I przyznam się szczerze, że akwarele chlapnięte z Markiem mają w sobie "to coś" ;))
Podziękowała, poszła na latte macchiato :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaskakujące zakończenie.
    • Co tak stuka w szybę, co to za gruchanie? O, ptaszysko parapet zaraz wysmaruje. Pokaż, co masz w dziobie, listonoszu zbłąkany. To koperta A4, pewnie z banku dobre wieści.   Po paluszki i browara sięgam w zakamarki. Do lektury – wlepiam oczy zachęcony. „Mój najdroższy, pozdrowienia ślę z Sopotu Siadłam dziś nad kartką, by napisać   Bo poczułam potrzebę zdradzić Ci Co często umyka w zamieszaniu, Między prostymi rozmowami. Chcę, żebyś wiedział to czarno na białym.   Po prostu dziękuję za każdy poranek, Kiedy budziłam się sama, zapłakana, Za każdy wieczór, gdy zasypiałam Na Twojej poduszce, czując się   Najbardziej opuszczoną na świecie. Twoja nieobecność to mój stały punkt – mój dom. Pamiętam nie tylko te wielkie, wspólne chwile: Ślub, nasze podróże, pierwsze kroki dziecka.   Pamiętam bardziej te malutkie, codzienne rzeczy: To jak parzysz kawę w brudnej filiżance, Tę niecierpliwość, gdy jestem nieznośna, Tę siłę, gdy moja własna słabnie.   Przypominam sobie nasze wzloty i upadki. Z Tobą czułam, że nie mogę być w pełni sobą: Silna i słaba, poważna i całkiem szalona. Dałeś mi przestrzeń – zbyt małą na życie.   Byłeś moim najlepszym przyjacielem, Największą miłością i szczęściem. Po prostu chciałam, żebyś wiedział i pamiętał. To zawsze Ty byłeś moim wyborem.   Twoja żona. PS w drugiej, zalakowanej kopercie Tam skrywa się pozew, mój kochaniutki.”  
    • @Berenika97 wojna a właściwie jej skutki cierpienia niewinnych ludzi w imię ....... walki o pokój - sarkazm ale to dziś słychać wydawało się że wraz z komuną skończyła się walka o pokój, a jednak pozdrawiam
    • ostatnie dni nad jeziorem tafla wody cicho oddycha wspomnieniami letnich sekretów szałem ciał rozpalonych o świcie zachód słońca powleka rdzawo kępy trawy leżące na brzegu pożądaniem jeszcze się tlące przygniecione ciężarem uczuć zdejmujesz szybko ciepły sweter kiedy drżę od zimnego podmuchu wiatr wsłuchany w symfonię serca rozpoczyna swój ostatni triumf twarz wtulona w ten zapach życia płomień wełny przetkany tobą gdy dotykasz mnie tak z czułością przelatuje ostatni motyl...      
    • Koniec to koniec. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...