do twarzy ci w kasztanowej porze
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 14 062
@Rafael Marius - dzięki -
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 45 odpowiedzi
- 2 174 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 641 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 246 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 1 187 wyświetleń
-
- 17 odpowiedzi
- 379 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano
Raz do poety tak rzekła z Wrzeszcza Anna, na którą gały wytrzeszczał: To widać wszędzie, z ciebie nie będzie ani kochanka, tym bardziej wieszcza. -
Przez egzegeta · Opublikowano
@Wiesław J.K. Wiesławie, kilka wierszy już tu trafiło - włącznie z powyższym. Chyba jeszcze coś tu trafi. Dziękuję za zainteresowanie i pozdrawiam. -
Przez Czarne Słońce · Opublikowano
Promiennym uśmiechem przebijać warstwy szarości ponurej egzystencji. Byłeś lekarstwem i było cię jak na lekarstwo. Miałeś być odzwierciedleniem dostatku i życia w miłości. Wtedy słowa przychodziły Ci łatwo: Kocham, obiecuję, pragnę... Tak pewnie wypowiadałeś je na głos. Teraz chrząkasz, udając niemego, nabrałeś wody w usta, zacisnąłeś gardło. Słowa ucichły i ty gdzieś przepadłeś, z korektorem w ręku kończysz dyktando... Kochanie, niektórych błędów nie można wymazać. -
Przez minerva · Opublikowano
Czemu, zły duchu, nawiedzasz mnie w snach? Dlaczego mej duszy nie dasz spać? Jesteś tak inny od tego co znam. Zimny i oschły. Zupełnie mi obcy. Wgryzłeś się w me serce, zostawiając krew na swych ustach. Jakbyś chciał przekazać, że już nigdy nie pokocham innego mężczyzny. Jakbyś wiedział, że zostaną po Tobie ślady na marmurowej skórze, rowy po wylanych łzach. I krzyk rzucony w taflę wody. Nosiłam Twój zapach częściej niż własną skórę. I jakoś dziwnie i obco mi bez niego. -
Przez Czarek Płatak · Opublikowano
kropla potu możemy zrzucić kotwicę odparować z pozostałości nanizać od początku wszystko co jeszcze mamy czarne gałęzie dzień za dniem jak widok pól sponad kierownicy i chłodne dłonie próbujące schwycić jakiś promień w nich możesz się odnowić będziesz strugą dźwięku wrzecionem czułym na drgania kropla potu nad wargą śmiały szelest opadającej bielizny świt rodził się w bólach ale już umiera nad skostniałą ziemią szybują ulice twój kontur krzepnie kiedy z nich wypływasz
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się