Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 40
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Ładnie.. o tym.. piszesz Anno, ale dla mnie bez pierwszej, za co z góry najmocniej przepraszam... szczególnie obrazowe, druga i trzecia.
Strofka zamykająca już nie jest żebraniem, to "krzyk" i... dla mnie, wielka nadzieja na spełnienie,
mimo wszystko... kolory jesieni pomogą przetrwać trudny czas... :)
Pozdrawiam.

Opublikowano

I szczęściarzom czasem piaskiem w oczy należy sypnąć.
A nadzieja w tak pięknej formie, mimo że ”się nie spełniło”
„skamle skupionym w trójce walcem” ( trafienie w punkt)
Urzekł mnie ten wiersz mimo, iż moja nadzieja szczęśliwa.
Dziękuję Aniu Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ślicznie a ja dodam:

wrzesień czasami pisze o tym
o owym szepcze coś październik
listopad nie da nam ochoty
za to marzenia grudzień spełni

styczeń jak zwykle ją rozpali
utka w umyśle zamierzenia
i wśród radości zmartwień żali
zbliżamy się do smugi cienia

pozdrawiam Jacek
Opublikowano

Jacku:

w lutym tę smugę rozciągniemy
na lodzie, mrozie, na poduszkach,
marzec zadzwoni przebiśniegiem,
wiosenny kwiecień - w jemiołuszkach.

w maju... już nie wiem - tam nie sięgam,
aż tak daleko nie dobiegnę.
kiedyś się skończy ten telegram,
czerstwym czerwcowym nadfioletem.

Dzięki śliczne - i mamy wiersz!

I żebyś wiedział, że go opublikuję! Zgoda? Szkoda tych naszych "układanek", Jacku.

Opublikowano

Tak to wygląda w całości:

wrzesień czasami pisze o tym
o owym szepcze coś październik
listopad nie da nam ochoty
za to marzenia grudzień spełni

styczeń jak zwykle ją rozpali
utka w umyśle zamierzenia
i wśród radości zmartwień żali
zbliżamy się do smugi cienia

w lutym tę smugę rozciągniemy
na lodzie mrozie na poduszkach
marzec zadzwoni przebiśniegiem
wiosenny kwiecień - w jemiołuszkach

w maju... już nie wiem - tam nie sięgam
aż tak daleko nie dobiegnę
kiedyś się skończy ten telegram
czerstwym czerwcowym nadfioletem


I jak? Podoba Ci się?

Buziaki wdzięczne,

Para:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • życie nie jest szyte na miarę kolejne zbroje pływają w rzecze dotykam barwne kolory snu każdej nieprzespanej nocy   trzeba być wariatem żeby w szalonym świecie przertwać nie musząc liczyć powodów dlaczego lepiej porzucić zbroje nie czekając na swą kolej  zawrócić głowę aniołom   życie na miarę szyte nie jest  mało kto wie kto jest krawcem czy to ważne ?  może bezpieczniej jest być obłąkanym w tym nieobliczalnym świecie   gdzie wariat rozdaje karty swoim pismem zapisane a jemu równi wydają werdykty kto następny zrzuci zbroję   Klaudia Gasztold 
    • @Leszczym  przypomniałeś mi Papieża Benedykta XVI- gdy przekraczał bramę Auschwitz- aż się skulił. Cisza. Bo cisza krzyczy więcej niż miliony słów. I fajnie wplotłeś słowa z "Rejsu"- nuda...nic się nie dzieje proszę pana. U Ciebie się dzieje-  i to jak! Mądry tekst.
    • @Dagna A tak owszem tak lubimy pana domysła lub panią domysł. Również pozdrawiam !!  @Annna2 Oj obojętność, ciężka sprawa faktycznie...
    • Gdyby cisza mówiła usłyszałbyś tyle opowieści że chciałoby się wrzeszczeć   Gdyby cisza tłumaczyła z każdej dziedziny miałbyś doktorat największej filozofii   Gdyby cisza śpiewała rozległby się wokoło wszechobecny wir tańca   Gdyby cisza wyjawiała ległaby w gruzy tajemnica która chroni przed totalnym szaleństwem   Gdyby cisza dokazywała wiatr nie byłby potrzebny hulałaby i tak cała przestrzeń nieziemsko   Gdyby natomiast hałas ucichł nuda, pani nuda, wielka, za trudna nuda.   Warszawa – Stegny, 04.08.2025r.
    • @Sylvia  tak bywają. I dalej  słowami L. Staffa, fragm. "Przedśpiew" ...(..) Szedłem przez pola żniwne i mogilne kopce, Żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce. Przeto myśli me, które stoją przy mnie w radzie, Choć smutne, są pogodne jako starcy w sadzie. I uczę miłowania, radości w uśmiechu, W łzach widzieć gorycz smutną, dobroć chorą w grzechu, I pochwalam tajń życia w pieśni i w milczeniu, Pogodny mądrym smutkiem i wprawny w cierpieniu ...  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...