Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czasoprzestrzeń postaci;
parszywie przewrotnych,
dynamiki plastycznej
widocznej materii,
buduje symetrię zależności,
pomiędzy Prawdą, a życiem.

Syntetyka słowa układa szablony
na niebie pozorów przyjaźni,
rozumianej poblaskiem
czarnych świec wyobraźni
w labiryncie logiki umysłów
białych morderców,
zagubionych jak dzieci,
w blasku radosnej sielanki;
pełnej żargonu i śmiechu,
przy kielichu krwi jutra wypitego
łapczywością serc, bijących szyderstwem
bladego świtu, który mówi cudem
zimnego człowieka.

Opublikowano

Masz skarb - bogate słownictwo. Jednak wiersz jest dla mnie przebogacony, zbyt podniosłe uderza struny. Prawda i życie nie są symetryczne. Fizycy szukają tej symetrii w czasoprzestrzeni, jednak pojęcia "prawda" i "życie" są zbyt niedookreślone. :))) Pogadałam sobie. :) I pozdrawiam. Elka.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tekst, nie uważam by był "przebogacony", jak dla mnie jest zwyczajnym, wyważonym i takim jak trzeba wierszem, moim zdaniem, a więc takim jaki być może ktoś pragnie otrzymać do przeczytania jako odbiorca, nie ma co tutaj czarować, po prostu nie przypadł ci całkiem do gustu, ja nie pisałem, że Prawda i życie są syntetyczne, nie poprawnie zrozumiałaś tekst. Prawda i Życie Jest kwestią osobistego wyboru istoty, kreślącej formy wybieranych pojęć, uwzględniającej Prawo Boskie, bądź nie. Wyższa Forma Życia Wymaga Wiary, oraz Ducha Walki.

Żegnam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Elu o czym ty do cholery mówisz, jakie bogate słownictwo???
wiersz jest sztuczny jak dmuchana lala

Do cholery jasnej, słownictwo jest jakie jest, brakuje jedynie kultury wyższej niektórych ludzi,
naturalnych jak dmuchane komentarze, lewackich rebeliantów.

Żegnam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon Tracy Chciałabym zrozumieć tych „drugich” — zmęczonych, zepchniętych, zbyt wrażliwych, by grać w brutalną grę codzienności. Świat często nie ma miejsca dla dusz, które czują więcej, niż wypada. Wybierają tę stronę tęczy — bo tam przestaje boleć, choć tylko na chwilę. Bo świat potrafi być tak zimny, że jedynym ciepłem staje się iluzja.  
    • @Berenika97 ... bo fajny tata to radość wielka  kłopotów w domu ilość wszelka  żarówkę zmienić w domu potrafi  taki się super TATA trafił  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @Wiesław J.K.   Twój wiersz to niezwykle wzruszająca i ważna refleksja nad przemijaniem.   z niezwykłą wrażliwością oddałeś trwałość bólu po stracie, który mimo upływu lat wciąż kołacze w sercu.   końcowe wersy dają nam nadzieję i pocieszenie.   brawo Wiesławie !!!    
    • @Tectosmith Twój wiersz pachnie pożegnaniem i odrodzeniem zarazem — jakby śmierć była tu nie końcem, a przejściem w coś subtelniejszego. W tym „cieple dnia jutrzejszego” czuć wiarę, że nawet po bólu istnieje jeszcze blask — delikatny, ludzki, niepewny. Piękne jest to zestawienie: „w dłoniach nasz grób” — bo to nie tylko obraz końca, lecz też wspólnoty, trwania razem aż po kres. To język miłości, która nie zna granicy między życiem a przemianą. Piękny!
    • @Berenika97 Ci drudzy zostali zepchnięci przez tych pierwszych na margines lub sami dobrowolnie odsunęli się w cień. Czasami lepiej jest ginąć w kolorowych snach i być po drugiej stronie tęczy. Niż powoli zdychać jak bezdomne psy i być tylko tłem i problemem dla realnego świata. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...