tylko aż wiatrem

[Piotr_Strzałecki]

Nie jak proch
marny
i nie jak liście
drżące
powiewem wiatru niesione
gdzie spadną
nikt nie wie
wiedzieć nikt nie chce
to liść tylko
pył tylko
Raczej jak wiatr sam
biegnący swoją
i swoją tylko drogą
samotnie
a jednak nigdy sam
Jak powiew
który gdzie zmierza wie
lub nie wie
ale w jego tylko rękach leży
wiedzieć
lub nie wiedzieć
Wiatr obieżyświat
lub wiatr miejscowy
górski
czy morski
każdy ten sam i każdy inny
bo każdy z tego samego
absolutu - Powietrza
wiatr to nie Powietrze
Powietrze to nie wiatr
a jednak wiatr z Powietrza
tchnieniem powstał
na podobieństwo
bo bez Powietrza
wiatru nie ma

Krąży wiatr światem
siłą krąży
siłą niszczy
siłą piękno czyni
lecz wiatr wiatrowi nie równy
ten najgłośniejszy najszybciej ucichnie
a ten najpiękniejszy...

ten najpiękniejszy zagra melodię Miłości
co jej zawtórują wszystkie piękne wiatry
i to będzie melodia Powietrza

[Judyt]

mnie z tego wiersza się tylko aż Powietrze ostało
J.