Biedny Grześ

[Józef Bieniecki]

Biedny Grześ

Masz co jeść? To się ciesz.
Tak kolegom mówił Grześ.
To nie ważne, że mam łaty,
Ty ich nie masz, baś bogaty.
U nas każdej kromce chleba.
Dziękujemy za dar Nieba.
Okruch chlebka dla wróbelka.
Kotkom mleczka też kropelka.

Bieda zdobi też urokiem,
Patrzeć uczy ludzkim okiem.
Resztką nawet się podzieli.
Da obcemu, po kądzieli,
Z dobrych chęci czynią cuda,
Chociaż sama w sobie chuda.

Tutaj z dumą nadął usta.
Rzekł: twa przeszłość tylko tłusta.
Nie zazdroszczę, to choroba,
Malowana okiem snoba.
Powiem więcej:
Zła to para, biedy z nędzą,
Chociaż życie jakoś pędzą.
Gdy wam kłodę rzucę w nogi,
Za wysokie progi.

Józef Bieniecki