Haiku jednego dnia

[Bronisław Jaśmin]

I

zwiastuni pereł

brzeg oprawiał po stopie
na wieczne pójście

II

morze przekwitło

świat powracał pożarem
słońca na kutrach

III

uśmiech pszenicy

wiatr włożył ślad (do dłoni)
swojego bytu

IV

wygnane kwiaty

wchodziły w lśniące okna
żebrząc od modlitw

V

jestem wędrowcem

wojownicy ścielili
odkryte wzgórza

VI

odnajdź jagodę

ukołysz mój język
on i tak drętwy

VII

radość odeszła

kalendarz na szloch gorzki
szykował kartki

VIII

zbierałem wieczór

zapadał się snem oddech
powiewu i gwiazd

IX

w jednej godzinie

zawarłem chory język
wśród tylu pszenic

X

nikt mnie nie pozna

wyrzucam się na co dzień
zostając w sobie

XI

kwitnie płomieniem

palone w snopki zboże
głód składam chlebom

XII

matka nie żyje

poprzednia równina traw

piękno schnie w sercu