Życzenia

[Józef Bieniecki]

Życzenia

Niechaj się pieśnią rozkołyszą drzewa,
A w widnie nocy ujrzę los proroczy,.
Na lutni muzy przyszłością wyśpiewam,
I poprzez życie prawą myślą kroczy.

Uwiecznić pozwól, by czas zapomnienia,
Nie gasił myśli, których nie spamiętam,
Próżnością grzeszył w czasie zniechęcenia,
Każda myśl Twoja była dla mnie święta.

Rozkosze życia niech gasi pokora,
I służy prawdzie, piękna i radości.
Słowa rozważa niczym Wernyhora,
Niepowodzeniem nie budzi zazdrości.

Bym z księgi życia umiał prawdę czytać,
I pisać taką następnym potomnym,
Z losem przekornym umiał się przywitać.
A w małych sprawach był sercem ogromnym.

Pozwól wyśpiewać dźwięki serca, karty,
Puki ostatnia nie zamknie się strona.
W obrazie serca pozostał otwarty.
Każdą z kart życia, będzie otworzona.

Ulżyj rozterkom, wybór jednej drogi,
Po labiryncie duszy niech nie błądzę.
Umiał oddzielić przyjaciół i wrogi.
Ty został Panem, Twoim prawem rządzę.

Józef Bieniecki