Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

rozmawiały o chłopaku
twarze wyrażały wszystkie
barwy zapachy
delikatna gra napięciem mięśni
tworzyła plastyczne obrazy

rozśpiewane przymiotniki zaplątane w brwi

wpatrywałem się jak urzeczony
w domu próbowałem pogadać z lustrem
nie zrozumiałem

Opublikowano

a ja czytam, jak urzeczona.
brawo, Rustyk,
wiersz w innej odsłonie ;) dopracowany, przemyślany, gotowy.
bardzo.
pozdrawiam.

masz "prozatorski" zmysł obserwacji,
a to, jak opisujesz te dziewczyny, które są po tysiąckroć dziewczynami - zachwyca.
:*

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie znam migowego Ale obserwując twarze osób niesłyszących odniosłem wrażenie że nie potrafią kłamać twarzą. Malują na nich wszystkie emocje....

Dziękuję za komentarz Grażyno. No i za słowa pocieszenia ;)
Opublikowano

Pozawerbalna komunikacja jest tyle samo pełna znaczeń ile słowna. O ile nie ...no, nie, może nie bardziej, bo to zależy od przekazu i okoliczności. Znany fakt, a więc nieodkrywczo. Natomiast poetyka - na ten temat nie potrafię się wypisać. Nie poczułam wiersza. Pewnie z własnej winy. :))) Pozdrawiam. E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Masz rację Elu że komunikacja pozawerbalna to nic nowego. Rzecz w tym że służy nam niekoniecznie do przekazu naszych myśli i emocji:(
Dziękuję za obecność pod wierszem.:)). Pozdrawiam :))
Opublikowano

trafna obserwacja i samokrytyka ..przed lustrem:)
prawda, że osoby niesłyszące są w mimice szczere. porozumiewający się normalnie często mijają się z prawdą w słowach lecz mimika, ruchy ciała i rąk ich zdradzają, ale też nie każdy to zauważa.
krótko, treściwie, pozdrawiam.:))

Opublikowano

"Migowy"... od razu przypomniałam sobie moje "rozmowy" z koleżanką, dzięki której
miałam okazję poznać cząstkę tego języka. Tak to właśnie wygląda... nie mówią tylko
ręce, ale cała twarz, każdy mięsień... w zasadzie całe ciało, o czym akurat nie wspomniałeś,
ale ogólnie spodobało mi się.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dziękuję Emm za komentarz:)). Mowa ciała, zaszłość dziś praktykowana wyłącznie przez "migowych". Jasne że odbieramy przekazy niewerbalne. Lecz słowa nauczyły nas nie słuchania;)))
Pozdrawiam :)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


w pierwotnej wersji wiersza była mowa o brakujących elementach rozmowy. Usunęłem je jednak bo wiersz w rzeczy samej jest bardziej o peelu. Scena rozmowy wydarzyła się naprawdę w warzawskim metrze. Autor ( he he - czyli ja), odniósł wrażenie że dziewczyny wpatrzone we własne twarze, wcale alfabetu migowego nie potrzebowały. to pewnie tylko wrażenie.
Dziękuję Nato za obecność:)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • we snach sięgajmy gwiazd marzenia kiedyś  się ziszczą z nadzieją musimy trwać a w sercu mieć ognisko :))))
    • @Somalija chcę być, będzie fajne grono ludzi, może uda mi się z urlopem. Jesteś młodsza ode mnie, to jesteś młoda:) księżulkowi się podobasz:)
    • Tęsknię i wierzę, mam nadzieję W zielone lata czas dokonań Spojrzenia których sam nie zmienię Niepokój oczu i przekonań   Wciąż jest mi bliżej do miłości Pomimo złego świata chłodu Spokoju chcę i normalności Unikam wojen śmierci głodu   Przez noc w poezji zanurzony Odważnie mówię o swych lękach Kolejny raz tekst odkurzony Artykułuje dziś w piosenkach   Mnie wciąż jest bliżej do spotkania Utkany z czasu w tajemnicy W ciemności w której serce składam A strat nikt nigdy nie obliczy   Znowu więc bawię się myślami Stąpam po cienkiej linie pragnień Wychodzę w noc idę śladami Dawnych wędrówek pośród marzeń
    • @violetta Pamiętam opowiadałaś o weselu w pałacu... będziesz księżniczką. Ja się zestarzałam przy robocie ale chociaż mankiety sobie z ozdobnego materiału uszyłam...
    • Tak sobie dzisiaj myślałem o tych zasadach które napisała Alicja i o tym co pisze Naram-sin że dla niego liczy się forma wiersza kunszt popranego pisania a nie treść. Ja nie mam zielonego pojęcia o tych zasadach które obydwoje znają na pamięć. Dla mnie nawet najsprawniej zrymowany wiersz ze wszystkimi zasadami i formami jak do mnie nie przemówi jest tyle warty co dziesiątki wspaniale rymowanych wierszy które zapełniają mi półki w biblioteczce, do których już nigdy nie zajrzę. Natomiast czytając wiersz niech i on będzie z połamanymi rymami nie trzymający się żadnych zasad ale który przeczytam i wywoła u mnie uczucia, który poruszy moją wrażliwość nie wiem na miłość, na współczucie, na piękno na artyzm, będzie słowem które do mnie prawdziwie przemówi, będę go cenił ponad poezję sprawnie zrymowaną ale nie niosącą dla mnie tego co w poezji cenię najbardziej. Jest nią spokój, który niesie po ciężkim dla mnie dniu lub pozwoli mi zapomnieć o otaczającej mnie niesprawiedliwości lub niosący jakieś przesłanie czy filozoficzną myśl, tego szukam na portalach z poezją i to odnajduję między innymi i w twoich wierszach. I naprawdę nie neguję że są ludzie którym nie podobają się takie połamane rymy, że przekreślają wiersze w którym rym z pierwszej zwrotki jest inny w drugiej zwrotce bo ten wiersz ktoś napisał tak jak czuł a ja go zinterpretowałem jak chciałem i dla mnie to jest wartością najwyższą.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...