Z Podlasia Podlasiu

[M_Patriota]

Na skraju lasu,
Ale w głębi puszczy,
Od czasu do czasu
Mietko, Tobie Podlasie wiersz uiści.

Primo: - [ po pierwsze ]

Złociste łany zbóż pól podlaskich
Wiatry pochylają przed siebie.
Nie ma ta Ziemia pól płaskich,
Co by skłaniały ku niebie.

Są tylko wzgórki i pagórki,
Gdzieniegdzie kosmate wzgórza.
Nie rosną na nich ogórki,
A tylko sosna duża...

Pod sosną ja, Twój
W słowa ubogi poeta.
Ale jakżeż moja dusza rwie się w bój
Wzruszonym sercem - palącym
z natchnienia, jak kometa.

Sięgam wzrokiem nieba,
Myślą biegnę przez Twoje uroki.
Dzisiaj nic mi już nie potrzeba,
Tylko bujać się w Tobie pod obłoki.

Po drugie:

Objąć tak bym chciał
Te bagna biebrzańskie.
Gdybym możliwości takie miał,
Wskrzesiłbym bez cierpieniem, co bezpańskie.

Ludzi obdarzyłbym dobrocią,
Co by stałoby się jej jeszcze więcej.
I jakbym się umiłował stokrocią,
Gdyby to się objawiło czym prędzej.

[Emmka_Szlajfka]

przaśny kawałek....;
"w słowa ubogi poeta" skojarzył mi się z ubogim malarzem, co przymierał głodem, trzeba mu dać szansę...
pozdrawiam:)

[M_Patriota]

Miło mi jest przyjąć tę szansę. I miło Panią pozdrowić.