Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

mimo stałego dorastania
zwykle w zbłąkanych uliczkach
bliscy ogona przydeptania
bez przerwy gonimy króliczka
w biegu, za każdą która spada
za światełkiem na bagnach
węsząc, gdzie czatuje zdrada
giniemy w kolejnych prawdach

stale za młodzi
ciągle bez doświadczenia
staniemy przed nią

z otwartą gębą ze zdziwienia

Opublikowano

To jest ten z mojej inspiracji? To co taki smutny i cierpki? Jak ja z kolei Ciebie znam z czytania - kpinki i złośliwostki z głupiego losu są Ci bliższe. Nie, nie, ten jest fajny. Najlepszy ostatni wers. To już cały Dyziek. Rytm chyba tylko pouciekał gdzieniegdzie, ale nic mi to. Serdeczności od E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zainspirował i skojarzenia przywołał ten Twój tunel zsypu.
Celowo zagubiłem rytm aby wywołać wrażenie nerwowego przyspieszania i… stop
Szkoda że za mało czytelne.

Dziękuję i Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Sugerujesz, że może być jeszcze inne znaczenie? To dobrze odczytany podtekst.
Dziękuję za czytanie
Pozdrawiam ( w nagrodę rozwiązanie)

stale za młodzi

z otwartą gębą ze zdziwienia
staniemy przed nią
ciągle bez doświadczenia

giniemy w kolejnych prawdach
węsząc, gdzie czatuje zdrada
za światełkiem na bagnach
w biegu, za każdą która spada
zwykle w zbłąkanych uliczkach
bliscy ogona przydeptania
bez przerwy gonimy króliczka
mimo stałego dorastania
za młodzi
Opublikowano

jeszcze kilka
kilkanaście
kilkadziesiąt wierszy
i z Twoich sadzonek - pomysłów
drzew później
powstanie bursztyn
ale na to trzeba czasu

trzeba by było przyciąć tu i ówdzie
ale niech już zostanie jaki jest
ogólnie nie jest tragicznie
tylko po co te króliczki i światełka ?

jeśli będziesz chciał pisać i czytać
to z biegiem czasu wygładzisz przekaz

/


t

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...