na parapecie

[dytko]

Z głową w tle, w parze z oknem, parapetem i mną.
Noc ścinała każdy horyzontalny wybieg w dal.
Księżyca nie było. Miał ważniejsze sprawy.
Zaszufladkowałem spostrzeżenia. Tonęłaś.
Przyznaję – ja też tonąłem w dłoniach.

Parapet i ja. Potem okno wtrąciło się ciekawskie.
Ty, poduszka, zapomnienie, potem znów parapet.
Tonąłem. Tym razem w myślach. Zasiałem ziarno strachu,
w dłoniach płynęły rzeki bezbarwne, studziły noc.

Jestem złodziejem. Nocą wtargnąłem w granice twoich myśli,
zaplamiłem poduszkę, skropliłem strachy. Zostałem we włosach.

Za konanie twoje, posadzę kwiaty w grzbietowym skłonie.
Doczekałem godzin. Nic się nie zmieniło - trwam w Tobie.

[Messalin_Nagietka]

"Noc ścinała każdy horyzontalny wybieg w dal."

sugerował bym na:

"Noc ścinała horyzont wybiegiem w dal."

MN

[dytko]

dziekuje za podpowiedz, faktycznie brzmi lepiej :)

pozdrawiam cieplo