Nie gaście światła

[Libra Send]

Nie gaście światła, proszę nie gaście!
Mamo, stwory wychodzą z ciemności!
Śpij wreszcie, dość wygłupów bo za karę,
nie będzie żadnych przyjemności.

Czerń gęstnieje, otacza lepkością
zamienia się w ohydną maszkarę,
rozrasta coraz bardziej, spływa,
przydusza strachu ciężarem.

Leży zdrętwiałe, całe drżące,
serce trzepocze jak ptak zlękniony,
Ona - nadpływa szuka ofiary,
Ono - zaciska na kołdrze dłonie.

Wie dobrze, że nie wolno się ruszyć,
to nieładnie przeszkadzać Mamusi.
Zmoczone łóżko – Mama się zezłości,
będzie kara i żadnych przyjemności.

[henryk_bukowski]

....ach te mamusie i tatusie...przerażające...smutne,lecz zdarzają się jeszcze gorsze rzeczy...o których strach pomyśleć,przemyśleć i wyobrażić...-pozdrawiam henio:)

[Libra Send]

Pierwsza wersja była bardziej drastyczna - tutaj przedstawiłam formę złagodzoną.
Jest w tym wierszu ukryty podtekst, jednak nie jest ewidentny więc umożliwia różną interpretację.

[B.A.C. Stork]

Na szczęście demony odeszły do przeszłości... pozdrawiam