Zauroczenie

[Pysia1996]

Wychodzę z domu
Zamykam drzwi
Nieaktywne
Ruszam powoli w głąb klatki
Wielki grom stalowych bram
Towarzyszą mi drzewa
Nieświadome tego ch chcę zrobić
Stoję i czekam
Na inne miasto powietrze i przyrodę

Sweter pada jak chusta haftowana
I wtedy ten moment
Widzę go
Przechodzi obok mnie
Nie dostrzegam bluzy
Ale on tak
Podaje mi ją
Sekundy
Zegar się zatrzymał
Ludzie przestali się poruszać
Oddychać
Byliśmy tylko my

Autobus przestał odgrywać
Jakiekolwiek znaczenie
Ważne były nasze oczy
Świat stał się drugim planem

Zegar rusza
Koniec uczucia
Przeminęło
Jak dmuchawiec zniszczony przez wiatr

[Michał Gomułka]

Z tego opisu można by zrobić poezję. Za mało tu obserwacji "pogłębionej", czyli takiej, która nie jawi się dostępną zwykłym czytelnikom. A tak... jest trochę prozaicznie i niestety liryk nie odciska żadnego piętna.