Ucz się słuchać

[Józef Bieniecki]

Ucz się słuchać

Pamięć po trosze się myli,
Wiek serwuje, zdrowiem chyli.
Wzrok nietęgi, mgła oczy powleka,
Obrazami przeszłości, ocieka,
Dzień nijaki i mruga bezdechem.
Nieskalana, powraca noc grzechem.
Uwikłany w koszmary - mar nędza,
Hałaśliwe potwory napędza.

Bałamutna rozmywa sen w oku,
Nieporadny człek w drżącym amoku,
To się chyli i znowu podnosi,
Skończ że ze mną, skończ, Boga prosi.
Uwikłany od grzechu do grzeszka,
Życie wszystkie zebrano do mieszka,
Z Mieszka sumień. Wypuszcza okruszki,
Wyrzut sumień, starcom do poduszki.
Tłumacz, pamięć choć wiekiem kaleka,
Nie chce - musi, do wspomnień uciekać.
Bat to srogi, pewnie to bicz Boży,
Już sumienia za życia batoży.
Po bezdrożach życia nie chcę błądzić.
Ja nie sądzę by, mnie nie chciał sądzić.
Wybór trudny, ten mądry, kto słucha,
I wyprosi głos Bożego Ducha.

Józef Bieniecki

[Rihtik Stempelek]

...właściwe właściwie refleksje... zgrabnie ubrane w szaty poezji.
Mój przyjaciel Emil Biernacki z K-NH mi się przypomniał na dźwięk Twego nazwiska i wezwania do słuchania...