[…ostrze noża…]

[Tomasz_Biela]

przecinasz miasto jak ostrze noża pod wodą
gładko i bez trudu zmywa z siebie zbrodnie
gdy się podnosisz miasto wszystko widzi
odwracane do góry dnem przeciwko tobie

blask ostrza rdzewieje tylko na chwilę
na jedną porę dnia
do wstawania i zasypiania w której
wydobywam z siebie rdzawy kaszel
z sił opadając jak drzewa wyrwane z korzeniami
zagłębiam się w jesień jak bursztyn
w kieszeni zanurzony przez chwilę
codziennie zamiatam upadki
jesiennieją we mnie twardnieją
jak asfalt po zachodzie słońca

*

zniszczone ostrze noża
nienadające się do cięcia
to twoja odwaga cywilna

będziesz go nosił w sobie
dokąd zechcesz…

[Dyziek_ka]

Nie wiem dlaczego ? Czytałem *bardzo* kilka razy . Po łyku, jak dobre wino

„Codziennie zamiatam upadki” Może posłużyć za kwintesencje , bardzo, bardzo

Dziękuję

[Tomasz_Biela]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzięki za obecność i czytanie /

t

[Magda_Tara]

zawsze mocno, zawsze świetnie, zawsze pamiętliwie.
tu również. nigdy się nie zawiodłam u Ciebie, Tomasz
ściskam
:)

[Tomasz_Biela]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzięki Magdo /

t

[Judyt]

piękny wiersz, choć tytuł może budzić
w pierwszym odruchu niechęć do czytania w ogóle,
J. serdecznie pozdrawiam

[Tomasz_Biela]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki wielkie/

t