dzięcioł

[Rif Notsel]

dzięcioł zaprzeszłych marzeń
wciąż szuka nowych wrażeń
wystukuje rytm własnym dziobem
nie tyłem, tylko przodem
szuka nadziei, wciąż puka
sercem robaka tak szuka
tego, którego nie zgubił
którego pragnieniem się upił
rytmem serca stuk-puk
oddał siebie by mógł
po cichu, całkiem znienacka
skosztować swojego robaczka
stuka wytrwale jak lekarz
zaprzeszłych zdarzeń piekarz
kosztuje z leśnej apteki
czasem przymyka powieki
by stukiem-pukiem przypomnieć
czar zapomnianych wspomnień
stuk-puk, stuk-puk wytrwale
zgubioną miłość ocala
stuk-puk, stuk-puk dziobem w drzewo
czy robak naprawdę jest jego
dzięcioł marzeń
co w losie zdarzeń
stuk-puk, stuk-puk, wciąż stuka
robaka marzeń ... wciąż szuka
i po co on tak go szuka
jaka jest z tego nauka
na drzewie ze stołu wrażeń
szuka jak dzięcioł ... swych marzeń

[Libra Send]

Ku przestrodze.
Było cudowne leniwe, słoneczne lato. Wędrowałam o poranku ulicą i raptem słyszę wali coś nad moją głową stuk puk?? - gdzie tam !!!! cała kanonada trrrrrrrrrrrrr bum trrrrrrrr bum.
Podnoszę głowę, patrzę i co widzę - Dzięcioła masochistę :-))) - siedział na górze latarni i walił dziobem w blachę - chyba myślał, że przewody latarniane to robaczki, no cóż przeliczył się biedaczysko :-(

[Rif Notsel]

nie ma dzięciołów w brudnych ulicach ... Libro, a przynajmniej nie stuk-puk ... w blachę ... on umiał liczyć biedaczysko ... liczył na siebie, zawsze na siebie, ale robak ... był blisko
pozdr, Rif