ostatni ...

[Rif Notsel]

wbity w serce ostatni gwóźdź
jak trumny zatrzaśnięte wieko
na wieki uśpione w mogile
co bezpowrotnie uciekło

nie da rady z tym dalej żyć
musi odejść, tak będzie lepiej
nie ma sensu już marzeń pić
kupi trumnę w najbliższym sklepie

śmierć nie boli jak brak nadzei
chwila chłodu i wszystko zniknie
żal, boleść, tęsknota i rozpacz
do zimna szybko przywyknie

całe gorąco, które miał w duszy
lawę wulkanu co w sercu wciąż kryje
zamknie zatrzaskując wieko
ostatnim gwoździem ... zabije

to chyba koniec wynurzeń duszy
koniec miłości, czas zacząć wyć
lecz zanim skona dusza zmęczona
zapije smutek - by mogła gnić

i wszystko jasne
jedno tylko pytanie
nekroza czy
poptoza
...
i koniec pieśni ...

[olga fil]

Smutny i bolesny temat.
Pozdrawiam autora.

[Rif Notsel]

autor dziękuje za pozdrowienia Olgo ... ulgo ... a temat? ... życie...
pozdrawiam ciepło... Rif

[Rif Notsel]

... a tak w ogóle... o świcie ... się odmienia...:)
pozdr. Rif