zbudzony

[Rif Notsel]

zbudzony z pięknego snu
przytulił noc marzeniami
spojrzał przez okno otwarte
zderzył się prosto z chmurami

były ciężkie, szare i mokre
złowrogo zasnuły niebo
ponure, bez krzty litości
deszczem splunęły na niego

sen wypłukały mu z głowy
obawą zalały mu serce
niepewnością zrosiły pragnienia
smutkiem zmoczyły go wielce

kiedy kochał, chciał być kochany
ciągle myślał i tęsknił czas cały
pragnął miłości pięknym snem oddanej
lecz świtem mu chmury nastały

wciąż ma nadzieję, że zaświeci Słońce
uśmiechnie się jego snem
rozgoni chmury, osuszy łzy
i powie: Kocham Cię