Wzorcowy wiersz

[B.A.C. Stork]

Na myśl o pisaniu wiersza,
Według nakazanego wzoru,
Tracę do jadła apetyt…
I nie mam dobrego humoru.

Jak pisać wzorcem stałym?
Gdy we mnie gra nuta swobodna,
Jak walczyć duszą z przymusem?
Gdy we mnie natura łagodna.

To tak jakbym wziął kobietę,
Z nakazu rodziców surowych.
Cóż by to była za żona…
Bez iskry i zrywów sercowych.

A ja lubię dreptać parkiem,
Trzymając dziewczynę za rękę.
Wolę przejrzałe czereśnie,
Niż wzorcowych snobów udrękę.

To tak jakby jeść schabowe,
Na popołudniowy posiłek,
Ja jednak wolę pierogi…
I włożony w pracę wysiłek.

Nie będę pisał poezji…
Nowoczesnej, białej czy czarnej.
Bliski mej duszy sarmatyzm,
Nie gustuje w poezji marnej.

B.A.C. Stork

[Dorota_Jabłońska]

To tak jakby jeść schabowe,
Na popołudniowy posiłek,
Ja jednak wolę pierogi…
I włożony w pracę wysiłek.

schabowy ma prawo się obrazić, pierogi zresztą również. proponuję powysiłkować się gdzie indziej i nie zaśmiecać forum wypocinami tego rodzaju.

pozdro!

[Marek Konarski]

"Nie będę pisał poezji…"

To by się nawet zgadzało ;)
Gniot.

[henryk_bukowski]

Panie B.A.C Stork...niech Pan pisze śmiało:)))nie zasypiaj gruszek w popiele...- jajka Pan gotuj zawsze na twardo:)))komu się nie podoba niech nie czyta-pozdrowionka bukowski:)