Róża pod auspicjami

[Snopowiązałka]

Temu, który nie powiedział.


Powiedz Jej; tamta płakała, gdy odszedłeś
I wszystko było czarne
I czarna była myśl
Jak sukienka.
Ciemne włosy
Radosność grały
Jak łzy,
Co pieśni śpiewały słońcu
Trzymając ręką chmury
Białych ptaków, którym pióra rwałeś,
By odlecieć.

I Ona, patrząc w chmury, mogła wróżyć.
W bielutkie ręce spadały Jej gołębie.
Sukienkę Róży szyły blaskiem słońca,
Wznosiły Ją, gdzie jaśniej jest i ciemniej.
Harmonii sfer jedności światła jego
Aż zadość chciała mieć zapominając,
Że gdzieś odlegle, na granicy z ciszą
Łzy rzeźbi poza auspicjami
Po fachu siostra, smutków położnica.
Radość Mdła.
Włosy Ciemne.
Myśl Czarna i Sukienka.
Słońce.
Z nieba zdarte Ptaki.

[Pablo_Pikaso]

odleciałem :D

[Snopowiązałka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ooo... jak miło :)
pozdrawiam