Wiersz 1

[Bronisław Jaśmin]

wkładałam dzień do toreb
słowa przykładały bodźce na języku do śmiejących luster
czas z nosa kichał wiosną czekając na chusteczki

nad jeziorami słońce w ustach uszczelniało brzegi
wpasowywało je w krawędzie swego podniebienia
wkładając do ust czekał aż zagłaska przypływ
że całkiem wyschnie liżąc mu zmęczone stopy

otwierał okna w oczach
wietrzył dym po paleniskach rozniecanych w łóżkach
wczoraj palił niebo na fajkach konarów

poszukując znamion słów przewieszałam twarz na liściach
pozostawiających napisy odciśnięte w stawach październików
tuliłam się do trawy składając każde źdźbło w inną samogłoskę
słowa kładą odciski piśmiennictwem równin
z żółtymi wyżynami które przychodziły
obalać cykl jesiennych praktyk jaskiniowych

odciski słów unoszą pismo chmur na stawach bladych październików