Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

depresyjny

Mynia Ma
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Mynia Ma

Mynia Ma

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Stoję
Nie prawda
Nie mam punktu podparcia
Otoczona pustką
Z zewnątrz
Na zewnątrz
Spadam
Nie wiem w którym kierunku
Wokół nie ma nic
Chaos
Czuję, że rozpadam się na atomy
We wszystkie strony
Naga
Pragnę się ukryć
Przed światem
Przed sobą samą
Nie mam gdzie
Nie mam jak
Wszystko jest ze szkła
Zimne i bezduszne
Jak ja.

Hauru

Hauru

Opublikowano
Opublikowano

Nie można zanegować artyzmu, bo jednak coś się tam dzieje i zionie lekko spiritusem (aka. duchem). Jedyne co jest problematyczne to, to że brzmi ten wiersz bardziej jak tekst jakiejś piosenki niż poemat. Jest to twór artystyczny jednak nie poetyczny, choć można zrozumieć o co chodzi. Ogólnie dobre, ale lekko fałszuje jak źle nastrojona gitara i zamiast grać P jak poezja gra P# jak piosenka.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • KOBIETA
      Kraina bez dróg …

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      Wyśniłam tej nocy zmysłową iluzję. Cofając smak odtwarzam czas zapamiętanych ran.   Plączą się serpentyny dróg  w krainie rozmytych snów, jest tylko czerń i biel.!   Ostatni raz przygryzam usta do krwi, wygładzając załamania czerwieni  niespełnionej sukienki.   Odkładając na półkę… Delikatnie zamykam drzwi.                              
    • violetta
      Święci od mydła i cudu

      Przez violetta · Opublikowano

      @Migrena w przelocie:)
    • Simon Tracy
      Bratni stos

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Rozkazałem odnaleźć i ściągnąć tu Twoje ciało. Wygraliśmy bitwę a przegraliśmy wojnę. Leżysz na stosie tak cichy i blady. Bracie! Weź i mój topór w odmety, świętego, ofiarnego ognia. Zabierz go do Asgardu. Trenuj nim pod okiem Bogów aż do dnia ostatecznej bitwy. Wiernie będzie Ci służył. Dziś ścieżek przeznaczenia nie prostują Bogowie. A w wojnie nie szukaj honoru ani wiecznej chwały. Wróg nie stanie z Tobą oko w oko w szranki. Zabije bez chwili zwątpienia, dronem czy samolotem. Wiem jak samotny tam będziesz Bracie. Po kolejnej bitwie, zapewne dołączę do Ciebie. Duch mój pod bramy Asgardu podejdzie. Mój czas także do końca się zbliżył. A jeśli widzą mą żałobę i żal. Niech stwierdzą zgodnie, że to jeszcze nie czas. I niech zwrócą iskrę życia w Twe piersi i oczy.   Runy i gwiazdy są nam przychylne i łaskawe. Twoja dusza wraca przez mroki Helheimu. Żagiew dla stosu, zamienimy w miecz z zaklętą potęga ojców. Żagiew śmierć i proch. Miecz nieśmiertelność i władze wróży. Cóż oprócz łez i ryku żałości, może wyjść z mojego serca środka. Czas pożegnać ten świat. Złamać i spalić tarczę z zaklętą w niej siłą, mądrością i honorem. W agonii trwającego Ragnaroku. Spłonąć jak krzak. Dzikiej, białej róży.
    • obywatel
      Publiczna egzekucja

      Przez obywatel · Opublikowano

      Straż pożarna odjechała  Miejska zobojętniająco Koniec z ciepłymi kluchami To był bar, łyżki na łańcuchu   Widelca nie uświadczysz A łyżeczka pozostała w sferze Niebieskich ptaków  Na noże wszedł kolekcjoner   Wykałaczki zakazane Resztki miały pozostać nietknięte  Próchnica zrobić spustoszenie  I prawie wyszło gdyby nie covit   Pies, który pożarł kiełbasę             
    • sisy89
      blednące obrazy

      Przez sisy89 · Opublikowano

      @Migrena cieszę się i bardzo dziękuję :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...