Tracę władzę w nogach i w głowie

[OhNina]

Tracę władzę w nogach i w głowie
Tymczasowo, jutro wrócę do żywych
I znów będę ich gonić bez sensu
Każdy słyszał, że ja nietutejsza

Tracę płynność w myślach i w mowie
Jedno zdanie pulsuje w żyłach
I sylaby urwane spłakane
W gardle gorzkie wibrują do taktu

Tracę wzrok razem z przyzwoitością
Drętwą dłonią wewnętrzne organy
Badam, sprawdzam, czy jeszcze ciepłe
Słońce zaszło już gdzieś po omacku

I siebie tracę, tyle mi tylko zostało
Coraz dalej i dalej w nicości
Z każdym razem tak samo od nowa
A mówili, że "znowu" mniej boli

[Hauru]

Dobra próba. W miarę trafne metafory i personifikacje, jednak wydaje się że za dużo sięgania "po promienie deszczu albo słońca" [Z. Herbert] Wiersz traci przez to spójność i niestety ciężko odnaleźć w nim myśl przewodnią.