Pęki złożę róż

[Józef Bieniecki]

Pęki złożę róż

U stóp twoich nóż,
Pęki złożę róż,
I zanucę miłosną piosenkę.
Poprzez pola pójdziemy pod rękę.

Przytulona na serce,
Tulił będę twe ręce,
I całował twych oczu ogarki.
Szeptał słowa uroczej mej bajki.

Będziesz czuła i miła,
Bajkom onym wierzyła,
I pieszczotom darzyła me słowa.
Ust twych pączek, miłością różowa.

W piersiach oba serc kwiaty,
Słów motyle, bławaty.
Zawirują nad nami Anioły.
Oczy serca podążą sokoły.

Marzeń słodki bukiecik,
Między nami przeleci,
Na mej gwiazdce osiądzie na niebie.
Uśmiechając na zawsze do ciebie.

Ty mu wierna, oddana,
Życiodajna, źródlana,
Pozostaniesz miłością do końca.
Mym promyczkiem, podarkiem od słońca.

Józef Bieniecki

[Hauru]

Lekki jak obłoczek, ale niestety momentami zbyt abstrakcyjny, przez co traci na jakości np:
"Przytulona na serce", "Ust twych pączek, miłością różowa", "Oczy serca podążą sokoły" etc.
Czuć że chęć utrzymania rytmu oraz rymu wpłynęła na jakość merytoryczną wiersza.
Dużym plusem, co jest wynikiem kunsztu autora, jest to że prawie tego nie widać a na pewno nie widać po pierwszym przeczytaniu.