Kawa w podróży

[Dyziek_ka]

Nasz kubek ma dwa ucha
Razem popijana kawa
Nawet w najtrudniejszych smutkach
Smutki po kątach rozstawia

Dzisiaj nie słucha
Naszych przekomarzań
Na oba ucha
Nic się nie powtarza

Za jedno trzymając
Przez zęby cedzę lurę
Czas jednak zając
Choć ten sam kubek

Porcelanowy brzęk
Tłumiony płynem
Zasmucony lęk
Już , już za Tobą idę

[Ela_Ale]

Pierwsze "smutki" można spokojnie wyjąć i zamienić nawet na banalne "dni". Chyba to literówka, albo "słowówka", czyż nie? Tak, jak bym ten Twój wierszyk - metaforę już kiedyś dawno czytała. Nie dam głowy, możliwe, że podobny temat włożyłeś. Bardzo mi przemówiłeś do środka głowy...tymi "uchami". Dobre to jest. Jak zwykle - niezwykle serdecznie - Elka.

[Biała Lokomotywa]

Podoba mi się, po sugestiach Eli będzie kawka - mniam mniam:)
Pozdrawiam:)

[Jacek_Suchowicz]

ja bym jeszcze dopracował warsztatowo

pozdrawiam

[Zjajami_Baba]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bezpieczniej mieć jednak dwa oddzielnie kubki:)

[Dawid Rt]

Pewne rzeczy są wspólne, pęknięcie kubka, jak strata jakichś ważnych momentów, rytuałów. Trzecie zwrotka utyka, a pomysł ciekawy, pozdrawiam.