Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chodzę po zatęchłych wilgocią lasach
przekopanych błotem drogach
tu i ówdzie skroplonych krwią
gdzieniegdzie jakiś strażak odsysa nadmiar wody

nade mną nie zawsze słoneczne niebo
przede mną pies kuleje z kleszczem na grzbiecie
mrowisko w sennej malignie rusza się
tylko do granic możliwości

nawet dźwięki wymuszone pierwszym ciepłym wiatrem
zatknęły się na konarach drzew

idę po kolejnych przestrzeniach
świata i nie znajduję problemu
mimo wszystko

Opublikowano

Ochlapany ten wiersz, (tak zawsze szukam klimatu) że piasek mi w zębach skwierczy. Ale to nie problem, przeszkody jeno. Problem, że szukasz problemu
One są jak kleszcze same nas znajdują po charakterystycznym zapachu.
Klimat . Reportersko. Ciekawie
Widziałem tego psa w błocie z kleszczem.

Pozdrawiam

Opublikowano

Jak dla mnie niezrozumiałe jest szukanie problemu do kupienia w lesie i na drogach. Znaleźć owszem, ale kupić... jakoś mi nie pasuje.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Wiersz razem z tytułem jest ironiczny w moim odczuciu. Nie istnieje świat bez problemów, za to są ludzie, którzy ich nie widzą. Skoro w wierszu jest krew, gaszenie pożaru, kulawy pies z kleszczem (pewnie bezdomny) - to są problemy. Cały świat w tym wierszu jest smutny, błotnisty, zatęchły i w malignie. Być może Peel ma apatię - jedną z faz ciężkiej depresji?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Kleszczy ci u nas dostatek. Mój pies w obroży anty! Ale to nie problem! To tylko kłopoty. Problemu szukam przez przekorę i bunt. Serdeczności. Elka.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Piękny to on może nie jest, ale przekory się nie wypieram. Nienawidzę, kiedy ludzie nie potrafią żyć bez problemu. Często jest tak, że ci, którzy je mają, są pogodni . Daleko szukać nie muszę. Magdulu - poboli, przestanie. Pewnik! Ściskam Cię i ja. ;))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Tłumaczę (choć nie lubię), bo wierszyk ma przesłanie pod tytułem: walczmy z naszą cechą narodową, która polega na szukaniu powodów do ciągłego mantyczenia. No więc i ja, kpiąc, poszłam w dal poszukać. Może znajdę i nie będę odstawała od innych. To żart oczywiście! Pozdrawiam. E.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ironię odkryłaś, Oxywio, wybornie! Pożar to nie był, tylko nadmiar wody wyrzucali. To nie były wszystko takie znów problemy. Kłopoty, niedogodności, przypadki, ale problem - nie. Ale w wierszyku świat nie jet wcale smutny tak naprawdę. Tu tkwi reszta ironii. Lecz: widać, coś mi nie wyszło, skoro muszę tyle gadać. Myślałam, że widać moje wezwanie. Pozdrawiam. E.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bolesławie miły, odkryłeś sedno rzeczy, które umieściłam w wierszyku! Dzięki. Może jednak coś mi się udało. ;)))))))))))) Pozdrawiam. E.
Opublikowano

Problem jest pojęciem względnym, u jednych osiąga rangę katastrofy, u innych to normalna kolej rzeczy, którą trzeba rozwiązać, bo tak się stało.
Ale jakby ktoś chciał kupić moje problemy, to coś tam zawsze się znajdzie - jednak, na szczęście, nie zarobiłabym na nich wiele:)
Pozdrawiam:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ironię odkryłaś, Oxywio, wybornie! Pożar to nie był, tylko nadmiar wody wyrzucali. To nie były wszystko takie znów problemy. Kłopoty, niedogodności, przypadki, ale problem - nie. Ale w wierszyku świat nie jet wcale smutny tak naprawdę. Tu tkwi reszta ironii. Lecz: widać, coś mi nie wyszło, skoro muszę tyle gadać. Myślałam, że widać moje wezwanie. Pozdrawiam. E.
Widać. Tylko... myślałam, że źle odczytałam. ;-D Bo na ogół to raczej lubimy narzekać i rozczulać się (szczególnie w wierszach).
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




To o względności to sama prawda, tylko, dlaczego na boga, prawie zawsze osiąga to pierwsze - poziom katastrofy? Jak masz, Loko, coś ciekawego, mogę się zastanowić nad ofertą! Co by i mnie , takiej niby odpornej, nie przygniotło wreszcie! Ściskam. Elka.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ironię odkryłaś, Oxywio, wybornie! Pożar to nie był, tylko nadmiar wody wyrzucali. To nie były wszystko takie znów problemy. Kłopoty, niedogodności, przypadki, ale problem - nie. Ale w wierszyku świat nie jet wcale smutny tak naprawdę. Tu tkwi reszta ironii. Lecz: widać, coś mi nie wyszło, skoro muszę tyle gadać. Myślałam, że widać moje wezwanie. Pozdrawiam. E.
Widać. Tylko... myślałam, że źle odczytałam. ;-D Bo na ogół to raczej lubimy narzekać i rozczulać się (szczególnie w wierszach).


No, no! To właśnie! Trafione - dziesiątka! Lecimy dalej, Oxywio! Cieszę się! Elka.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2   A co robi Ameryka - najbardziej ludobójczym i zbrodniczym - współczesnym krajem jest właśnie Ameryka, a na drugim miejscu - Izrael, zresztą: Ameryka z porównaniu z Rosją i Polską jest po prostu noworodkiem, poza tym: niepodległość państwową straciliśmy na własne życzenie jako wasal Watykanu i straciliśmy tylko na dekadę - mieliśmy przecież autonomiczne Księstwo Warszawskie i Królestwo Polskie, naprawdę trzeba mieć bardzo wysoki poziom inteligencji, aby być odpornym na jakąkolwiek propagandę.   Łukasz Jasiński 
    • Stary kozioł z Pola, pewną owcę, postanowił wywieść na manowce. Owca beczy; takie rzeczy... Gdy obyczaj, typ, gatunek obce.  
    • Boskie litery Ach, gdybym miał litery Boga, czy powtórzyłbym za Nim, zło i dobro stwarzając? Co zostawiłbym, co zabrał – inaczej zamordował, tłumacząc puste łuski, zło złem zwalczając   Zostawiłbym słońce, którego wiatr rusza liście, prowadząc do Arkadii, nie iluzji Piękna i głosy słowików przy jeziornym zachodzie, zapach traw i bzów, a nie miraż Szczęścia   i pustynny piasek, który mruży oczy, wiosenne krople, co myją ramiona, świeżość cirrusów wymalowanych tęczą, piwniczny nektar, by oddech miała głowa   Zostawiłbym zapach po zgaszonej świecy, całą mowę ptaków, wyznania Augustyna, każdy schyłek dnia przy bezchmurnym niebie, który utracony Raj przypomina Irlandzkie pastwiska i dolomity Iraku, wicher rzeźbiący na plażach Australii, smak truskawek oraz skrzyp dębu, który robactwo zmieniło w szafę wspomnień   i zapach łubinu wraz z procesją chabrów, dziuplę uszatki, gawrę pełną pszczół, nagość z Edenu, pokorę Jeremiasza, mrowiska zbudowane na mchu pustych dróg   Zostawiłbym horyzont oraz stare pieśni nucone przez zwierzęta, by pocieszyć się przed walką i gorące źródła przy ożywczym samumie i gwiazdy, które niegdyś były naszym startem, gumigutę, oliwin, indygo, amarant i cyjan, oceanów całą gęstość barw, bańki z gejzerów i wędrujące głazy, obłoki perłowe i żadnych ludzkich krat   Czy zostawiłbym zwierzę najbardziej agresywne, bezinteresownie złe, jakby interes był wymówką? Czy zostawiłbym ciebie? – to pytanie retoryczne Ulgę poczuła rzeka, kołysząc pustą łódką.
    • @Annna2 "Gdy ludzie u władzy dopuszczają się straszliwej zbrodni, już nawet nie udają, że chcą ją ukryć jakąś inscenizacją (albo reinterpretacją), która ukaże ją jako czyn szlachetny. W Gazie i na Zachodnim Brzegu, w Ukrainie i tak dalej zbrodnię chełpliwie prezentuje się jako to, czym ona jest w rzeczywistości. Media słusznie nazwały dewastację Gazy pierwszym ludobójstwem nadawanym na żywo. Hasło „sprawiedliwość, żeby zostać wymierzona, musi być widziana” zostaje odwrócone: zło, żeby być czynione, musi być widziane właśnie jako czyste zło, nieukrywane za uczciwą sprawą." Autor: Slavoj Žižek, Lekcja Trockiego na czasy transmitowanego ludobójstwa.
    • @MIROSŁAW C. króciutkie i cieszy:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...