Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Z Triduum Sacrum 2011: Wielki Czwartek

Kolos94
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kolos94

Kolos94

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

I
chodźmy już Panie spożyć ostatnią Paschę
i pierwszą chodźmy czym prędzej
w małej izdebce wynajętej
w salach kamiennych wykutych w korzeniach świata
w chatach domach pałacach
dostojni biedacy nieudacznicy
zarozumialcy niezrozumieni
ludzie

lecz teraz idziemy na Nową Kolację
już żaden posiłek nie będzie tak wyglądał
jak przedtem
gdy podczas cichej Uczty wręcz niebieskiej
mówimy o Tobie szeptem
a dziś już prawie nic nie mówimy
bynajmniej nie z czci i szacunku...
ale teraz nie czas już jedzmy pijmy!
wszyscy tak aby wszyscy uczty się podjęli!

bo z głodu w końcu poginiemy...

II
chleba naszego powszedniego
doczesnego wiecznego
dajesz nam Dzisiaj!
każdego!
chleba każdego dnia
początkiem Nocy Wieczernika
początkiem dobrego jak chleb
życia
które jak mówią dobre właśnie wtedy
gdy służy ludziom jak chleb
i Bogu jak to przedwieczne wołanie
"od głodu o uchroń nas Panie..."

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Klatka

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Ten wiersz ma w sobie coś bardzo ludzkiego, z dylematu i ciągłego pytanie o świat i własne w nim miejsce. Co czasem prowadzi do definiowania siebie przez ból i rozczarowanie. A to co nazwane łatwiej jest oswoić.
    • Robert Witold Gorzkowski
      Klatka

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Czym jest miłość, czym jest wolność, czym jest Twoje przekwitanie czym jest dusza i świętości łez tłumionych rozedrganie. Czym jest krzew wyschniętych pragnień, czym jest splot przebytych zdarzeń czym jest noc, a czym poranek czym jest dzień i zmartwychwstanie. Nie wiesz tego nie wiesz wcale jakie życie niesie treści jakie mości znów posłanie jak poświęci los niewieści. Bo wciąż szukasz zależności tupiesz nogą, krzyczysz, ganisz swoją drogę przebyć prosto dziateczkami się pochwalić. I odgrażasz się niebiosom że po miłość pójdziesz boso każdą nocą w animuszu drzwi zamykasz bez przymusu. Ściskasz kraty w umysł wkładasz żywe kwiaty, robót nawał i wyciszasz pożądanie pięknych myśli niesłychanie. I znów pytasz się w pacierzu Boże czemu we mnie wierzysz bo ja sama dnia każdego odpowiadam - dosyć tego. Widzę wolność w bezsilności mam ostoję bez miłości strofy zdarte i przebrzmiałe wierzysz w klatkę - wierzę Panie!         Gdy przestaniesz w nią wierzyć wyzwolisz się.          
    • Leo Krzyszczyk-Podlaś
      bez tytułu

      Przez Leo Krzyszczyk-Podlaś · Opublikowano

      a w górach śnieg leży chyba pójdę w góry   zachłysnę się mgłami pobiegnę polami   zanurzę się w chmury na białej rubieży   napiszę o tym wiersz że kocham przecież wiesz  
    • tie-break
      Przestrzeń Między

      Przez tie-break · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak to pięknie zabrzmiało. Tak naprawdę każdy podświadomie dąży do tego światła, szuka go i pragnie. Wiersz, o którym jest mowa, to most, po którym można przejść, o ile się go bezpowrotnie nie spali.
    • tie-break
      zdeptana dusza

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Berenika97 Niesamowite studium psychologiczne dotkniętej traumą ofiary wojny. Największym dramatem tej kobiety jest konieczność pozostania na miejscu, w otoczeniu, którego każdy element jest bezlitosnym świadectwem i pamięcią.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...