Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wydzieram się do tej cholernej ciszy
Drę mordę jak nigdy dotąd jeszcze
Czy ludzie są naprawdę tacy dzicy
Odpowiedzią są tylko dreszcze

Nie bez powodu wkurwiał się każdy starożytny
Że marność, że ból i niesprawiedliwości
Jak mam reagować ja, człowiek nowożytny
Przecież uczciwie marzę o spokojności

Dlaczego Bóg jeśli nawet nas stworzył
Sprawę Dnia Sądu na tak daleko odłożył
Zostawił nas samych i nie odpowie
Nie może wszechmocny leżeć w grobie

Dużo umiemy, wiele się uczymy
Po jaką cholerę w ogóle błądzimy
Po co tak właśnie to ustanowił
Ten co nas ponoć takimi stworzył

Czyś jesteś tym, który litości nie ma
Który tam siedzi i myśli: "ściema"
Czy tyś jest facet skądś z nieba?
Nie wierzę, choć jest taka potrzeba

Brzydzę się sobą, że tak przemawiam
Że wygórowane żądania stawiam
Przecież jestem tylko człowiekiem pierdołą
Nie mogącym zrozumieć wiedzy danej aniołom

Ależ ambitnie siebie przedstawiam
Groteska to wielka oto ja Adam
Boję się tego, że choć błędy popełniam
Najwyższy wcale misji nie wypełnia

Bluźnię i krzyczę nie po to wcale
Żeby mówić wciąż o życia bezsensie
Lecz żeby wylewnie pokazać swe żale
Do Boga siedzącego na złotym kredensie

Żal mi siebie, że jestem heretykiem
Niewiernym Tomaszem i egocentrykiem
Samemu sobie jednak przeczyć nie będę
Sumienie mam i może choć trochę ulegnę

Czy my do Ciebie wertykalnie mówić mamy
Czy raczej horyzontalnie, bez pokłonu w oczy
Jak się odzywać do Ciebie Panie, pytamy
Boję się kończyć.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...