Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gubiąc słowa miłości potłukłem Twoje oczy
nocą zasypiam już bez gwiazd, bez księżyca
czas gasi moje serce żalem

Na pościeli
dotyku zapach Twoich perfum
drży niebem

Kaleka dusza rdzewieje snami
niemoc na ustach kobiecego głosu
jest muzyką moich cierpień

Zamykając powieki szukam nas
w deszczu łez po niemym ciele

Opublikowano

"Kaleka dusza rdzewieje snami
niemoc na ustach kobiecego głosu
jest muzyką moich cierpień"

...Muzyka kojarzy mi się z pewnym ukojeniem, spokojem, a Pan ją przedstawia jako bezkres cierpień. Wiele w tym smutku, bezradności...

pozdrawiam, Magda

p.s. proszę nie zapominać o snach, gwiazdach, ich nie powinno się odrzucać...

Opublikowano

No tutaj to jest wprost ogrom potencjalnej uczty poetyckiej - a na razie pozostają (w moim odczuciu) równie niezłe łakocie :))) Pierwsza zwrotka jak przedziwne cudeńko z odłamków luster, gdzieś u dna poetyckiego oceanu podmiotu lirycznego. W drugiej najwięcej bym zmienił; ale sam nie proponuję nic na razie, bo niezbyt ją rozumiem. W drugiej i trzeciej - może też by coś chociaż przemieścić? W każdym razie "kaleka dusza rdzewieje snami" - płynie sugestywnie i celuje w samo sedno. Pozdrawiam i zachęcam do zmian w naprawdę wartym tego wierszu.

Opublikowano

może to i ładne, ale niestety za dużo banałów - adrestace się spodoba, czytelnikom niekoniecznie...
poza tym pytanie: co znaczy:
"niemoc na ustach kobiecego głosu
jest muzyką " - czy niemoc kobiecego głosu na (jej) ustach ? pytam bo w takiej formie jak teraz, jest bardzo wieloznaczne
pozdr

Opublikowano

dobrze to zrozumiałeś Klaudiuszu :-)...szkoda, że się nie podoba....

p.s dziękuje wszystkim za komentarze

pozdrawiam

Marcin Filip

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - cieszy mnie że poruszył - czyli zdał egzamin - dziękuje -                                                                                                               Pzdr.   Witaj - fajnie że ładnie - dziękuje -                                                                 Pzdr.                                                                  Witam - miło mi że obraz czytelny i emocjonalny - dziękuje  -                                                                                                          Pzdr.  Witaj - tak wyszło - a z tym blaskiem może masz racje - dzięki że czytasz -                                                                                                       Pzdr.                                            Witaj - ano taka jest - ale jest miła -                                                                 Pzdr.serdecznie. Witam -    Witaj - masz rację  - czasem trzeba bo można poczuć ulgę odnaleźć się -                                                                                                               Pzdr.serdecznie.
    • Ale możesz poruszyć emocjonalnie czytającego:). Pozdrowienia
    • Kończy się jesień, przychodzi zima, Brunatne liście pod dębem gniją, Smutny patrzę mokrymi oczyma – Jakiego wyroku i winą czyją?   Żegnam dzień szary, a jutro: Zimne powietrze, deszczowo, Znów dzień szary, i smutno – Choćby jedno pocieszyło słowo.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Asfalt od deszczu odbija światło, Łez nieba więcej wytrzyma – Mnie nie przychodzi to łatwo.   Z spuszczoną głową przez ulicę, Powłócząc ciężkimi nogami, Betonu krążki i kroki liczę – Sam ze sobą, godzinami.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Mokre powietrze przenika do głębi, Smutek serce gorące zatrzyma – Nie słychać gruchotu gołębi.   Dzień szary, smutek i nędza, Na strunie duszy rozpacz zagrała, W melancholii świat zapędza – Nadzieja nie przetrwała.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Nie policzę, ile złego przybyło, Dobro już się mnie nie ima – Serce smutne z bólu zawyło.   Zgubiona nadzieja, szklane oczy, Dni krótkie, noce nieprzespane, Życie jak kamień się toczy – Myśli szarością posypane.
    • Krzyk Długi, głuchy krzyk Rozrywa mi płuca Zgniata mi serce Wyżera od środka martwy już mózg Ale na zewnątrz nie słychać nic Duszę się swoją niemocą Duszę się bólem Na gardle czuję podeszwę istnienia Które coraz głębiej wbija swoje kolce w moją krtań Nie umiem wstać Nie umiem podać ręki słońcu Parzy mnie współczucie A poczucie winy wypala znamię na mej duszy Zapadam się I czuję jedyne kojące ciepło Dziewiątego kręgu piekła Gdzie witają mnie zdrajcy godności I na tronie zakładają mi koronę cierniową.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...