Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

    ×


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Szamotanie z plamą

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Leszczym Masz rację, mam z kim to wszystko przegadać - od tego jest przyjaciel, ten który jest tuż obok. Dlatego to najlepsza terapia i bezpłatna. :) 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jeżeli chodzi o mnie, to już nie mam tych dziecięcych przyjaźni, i to z różnych powodów. Takie przyjaźnie najczęściej nie przetrwają próby czasu. 
    • Toyer
      Grabarz

      Przez Toyer · Opublikowano

      Grabarz nienawidzi swojej pracy wciąż przybywa nowych trumien niezliczone bez krzyży groby bez żadnej emocji zakopie czasem pije wódkę bezsmakową nikogo nie obchodzi że zakopał wiarę kolejną miłość zamroził najstarszy cmentarz świata na którym nie ma ludzi przekleństwo każdego człowieka który zbyt późno się obudził ciężka jest praca grabarza żyją nie składając zażaleń niespełnionym też żyć trzeba pełnym pogrzebanych marzeń
    • Migrena
      Maskarada Drapieżników

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Christine   Chris.   co za cudowny wiatr Cię przywiał pod moje wiersze  ?   jesteś jak ta pierwsza jaskółka co wiosną ciepło przynosi :)   dziękuję :))))))))  
    • Berenika97
      O umarłych wersach

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy "Mors viator" i "legatus mortis" to niezwykłe określenia – tworzą spójną mitologię postaci zawieszonej między światami, skazanej na wieczną wędrówkę. Szczególnie mocno wybrzmiewa ten paradoks – być przewodnikiem dusz, przypominać o śmierci żyjącym, a jednocześnie samemu tkwić w potępieniu. To postać tragiczna w najgłębszym tego słowa znaczeniu – jej służba jest jednocześnie karą, a pomoc innym nie przynosi jej samej żadnego odkupienia. Słowiańska Nawia jako miejsce przeznaczenia dodaje tu kulturowego zakorzenienia. Twój styl brzmi jak autorska filozofia artystyczna – sposób na wyrażanie określonych stanów wewnętrznych przez archetyp wiecznego tułacza.
    • Migrena
      Na Bruku

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Christine   a ja przepraszam ale też się będę powtarzał :  Twoje komentarze sprawiają mi niezwykłą przyjemność :)   serdeczne dzięki Chris :)  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...