słoneczniki

[Danuta Kurczewicz]

zdrapał zieleń, zaoliwił czerwień,
zostawił brzoskwinie w dole ramy.

w dwunastu łodygach spiął co ziemskie,
maluje glicynie dla Abrahama.

rozczesuję farbom włosy,
rzucam odcień między twarze
- brązowieją charaktery.

rozwieszam szarości, ukryte szmaragdy
- odsysane oczu odcienie. przetrawiam.

takie słoneczniki...
zanim namaluję Abrahama dla Van Gogha
- splotę różanecznik z małosolnym i
skuszę wrzosowym odplamiaczem.

[Janusz_Ork]

Niezły tekst, obrazowy. Odnajduję elementy Herberta. Pozdrawiam.
J.

[Biała Lokomotywa]

Bardzo mi się podoba, trzecia strofa najbardziej:)

[Dawid Rt]

Trudno przejść obojętnie wobec takich metafor i wyobraźni autorki. Wiersz mnie zatrzymał i chwalę. Pozdrawiam

[Oxyvia]

Bardzo dobry, malarski wiersz. Chciałoby się zobaczyć, co też maluje Peelka dla van Gogha! Na pewno jest to jakiś prawdziwy, realny obraz z różanecznikiem, ogórkiem i innymi elementami "martwej natury".
Dlaczego Abraham? Powiem szczerze: nie rozumiem. Nie widzę związku między van Goghiem i "Słonecznikami" a ojcem narodów Abrahamem... :-( Wyjaśnisz mi?