List do M

[Maciaszczyk Bolesław]

Źródło życia....
Kropla za kroplą grzmią spadając.

Rysują refleksem diamentowego szlifu
moją jedyną archaiczną posadzkę.

Barwne fragmenty naskalnych fresków
zmywane wstydem, objawiają nadzieje.

Odsłaniają ukochaną kołyskę
w której tylko jedna twarz z bratnim obliczem.

Cisza i Trwoga, kropla za kroplą
to marzenia i list do Ciebie.

[Michał Gomułka]

Te wersy, to jak krople. Ale krople nie kapią RAZ. DWA. Kapią - Raz... Dwa... ... Trzy.. Cztery, itd. Stąd moja uwaga o wykańczaniu tych wersów. Myśl zamknięta - kadr - ciemno - słowo. Nie powinno to być regułą tutaj. Inna sprawa; wers "spływają zmywane wstydem, objawiając nadzieje", zamieniłbym na - zmywane wstydem, objawiają nadzieje. w myśl zasady, każde słowo jest ważne oraz o jedno słowo za dużo.

Całość rysujesz ładnie. I całe szczęście inny list do M. niż myślałem, że przeczytam.

[Maciaszczyk Bolesław]

Dziękuje za cenne uwagi.

Pozdrawiam

Bolek-Pokorne cielę