Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

na antypodach wąchasz
opary swojskich trutek
nie utuczą zależnych
bezwolne wybory

nie zawsze słuszne
czasem wyzwoleniem
z przymusu na skróty


trzeba sięgać po błękit
zza stresowych chmur
jasność dopingiem
do odnowy psyche

zanim przekwitnie pora
wpleć we mnie słabość
z odwagą bądź sobą
we dwoje

łatwiej
wpuścimy w maliny
niszczyciela

Opublikowano

nie sprawdzaj mnie ciągle
codziennie losujemy kulki zza pleców
w ciemno
tylko czasem wypada biała

test z przeszkodami
przy powtórce grozi kalectwem


Tak pozwoliłam sobie, Krysiu, skomentować Twój wiersz, który powinien być załącznikiem obowiązkowym do podręczników psychologii i nauki asertywności. I kluczem do radzenia sobie tak w ogóle.



zanim przekwitnie pora
wpleć we mnie słabość
z odwagą bądź sobą
we dwoje

A to wycięłam z tego wiersza, jako najpiękniejsze! Każde moje dodatkowe słowo będzie zbędnym idiotyzmem ciotki klotki. Serdeczności. Elka.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


doznałam podobnych odczuć i wybrałam ten sam fragment,
Krysiu, super wiersz
pozdrawiam ciepło
w takim razie Jagódko serdeczne dzięki
:))
pozdrawiam cieplutko -
Krysia
Opublikowano

Krysiu, coraz rzadziej tu zaglądam, przegapiam Twoje wiersze. Szkoda...
Ale ten złapałam, trzymam.
"Stresowe chmury" zmieniłabym na "wściekłe chmury".
Ale niekoniecznie mnie posłuchaj. Cieplutko chwalę,

Para:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Miło mi, Aniu, gdy wpadasz. Przyznam, że i ja "jak po ogień", ale... czytam Twoje, choć na wpisy mam tak mało czasu, przepraszam najmocniej...takie życie :))))
Dziękuję serdecznie :)
Krysia

ps A te chmurzyska niech sobie na razie będą ..."zestresowane" ;-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...