Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nieuniknione


Rekomendowane odpowiedzi

Smutek przysiadł zgarbiony.
Serce w lęku zamarło,
udaje, ze go nie ma,
by nie bolało za bardzo.

Zduszony płacz osiada
welonem deszczu przykryty.
Gardło zamknięte milczeniem
przerażone nie krzyczy.

Zmrożona uciekam prawdzie,
odsuwam nieuniknione.
Samotność niby bumerang
dotyka poranione.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...