A może na strychu?

[amatorka_poezji]

Otworzyła klapę strychu.
"Jesteś tam?" - pytała.
Ale słyszała tylko opadający kurz.
Nie spieszył się nigdzie.
Groźny oddech zawiasów
ofiarował jej kilka dreszczy.
W powietrzu dało sie wyczuć
zapach jej perfum i starych zgniłych książek.

Czarnobiałe, wyblakłe zdjęcia
wyglądały na nią
zza ramkowych okien.
Zakazane twarze.

Zajrzała do szafy,
w której,
częściowo nadjedzone przez mole ubrania
wisiały bezwładnie na metalowych,
zimnych drążkach.

"Przerażające".

Zamknięta z hukiem klapa
poruszyła wypoczywający kurz,
który za chwilę znów miał mozolnie opadać.
Bo nie spieszył się nigdzie.

[amatorka_poezji]

"Niestety mnie tu nie ma" odpowiedziała sobie... bo siebie właśnie szukała

[Włodzimierz Nabkowski]

Dla mnie wygląda to jak względnie dobry fragment....ale prozy. Pozdrawiam ciepło :)

[magda onuch]

a może tak:

klapa strychu
"Jesteś tam?"

oddech zawiasów
groźne dreszcze
zapach perfum
i zgnilizna stron

zakazane twarze
na wyblakłych zdjęciach
wiszące wśród metalowych szaf


przerażenia huk
zamknięta klapa
i tylko kurz nie śpieszy się

nigdzie


ja bym tak to widziała, choć moje ciche zdanko powinno opaść niczym kurz niezauważone...

pozdrawiam, Magda

[Włodzimierz Nabkowski]

Wersja Pani Magdy jest rewelacyjna :) Pozdrawiam