Męka twórcza życia prozy

[Lourds Nowak]

Dzień za dniem,
mylą się godziny,
daty, miesiące, lata
i nawet roku pory.

Siedzisz w pokoju
zamknięty,
story zaciągnięte.
Czy to dzień?
Czy to noc?

Jedzenie ci podają,
talerze odbierają.
Raz na dzień,
raz na dobę?

Nie możesz
na nich patrzeć.
Nie możesz
słuchać ich.

Video ciągle włączone,
głośny oglądasz film.

Wstrętem przejmują,
odrazę czujesz,
zamknięty w pokoju,
od nich izolujesz.

A głos Bajora
z głośników dociera,
obwija aksamitem,
jak łącznik z pierwobytem.
Właśnie? Śpiewa
o wenie impresjonistów.

Walenie w drzwi:
Bajor przyjeżdża!
Koncert daje!
Bilet kupiłam!
Wyleziesz w końcu?!

I coś się dzieje -
Wszystko cieszy,
fryzjer, kosmetyczka,
sklep z odzieżą,
kiecki.

Świat wokół piękny,
ty czarujesz doskonale,
wiesz, w duszy dnie
płyta najnowsza
byt znów poszerzy.

Sztuka raduje do twej istoty.
W ciepła żar serca wtapiasz pytanie:
Dojrzeje Bajor zaśpiewać Norwida?
Dla mnie?

[Lourds Nowak]

Wykonuję tzw wolny zawód i mam już bilet na koncert Bajora. (Kupiłam samodzielnie, za pieniądze kolegi)
Pozdrawiam
Proszę o oceny.

[Luthien_Alcarin]

brakuj mu troche..ciekawe zagranie z impresjonistami..ale reszta raczje do poprawienia...przydałoby się wiecej tajemniczosci... pobudz czytelnika do wiekszeog wysułku-niechon tez ma wój duzał w kreowaniu wiersza..=to taka mala sugestia

Pozdrawiam
Agata