Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie potrafię już udowadniać że człowiek może być kwintesencją
zła budzisz się w ataku zazdrości
to tylko element tego o czym mówię
kochanie

nie ma tu nic na rzeczy chyba że chcesz rozmawiać
o seksie i kilku spotkaniach w winiarni
których nie zapomniałby nawet diabeł
a przecież jesteśmy ze sobą na ty

uśmiechasz się kłamstwem
flagi wiją się w oddechu wiatraków (nieważne jak mają na imię)
pośrodku stołu do krojenia mięsa krzyczymy nadzy
zapalcie światło tak mało widać

Opublikowano

Zmagam się zawsze z Twoimi wierszami. Niektóre są mi bliższe, niektóre w Andromedzie. Jako, że historie przebyłam okropne w życiu, obronnie uciekam od ciemnych obrazów. Choć wiem, że istnieją i głowa nawet w Saharze tego nie zmieni. Bywa jednak, że na środkach niektórych stołów jest światło, nawet w różnych kolorach! Ten wiersz podobamisię. Pozdrawiam. E.

Opublikowano

człowiek może być również kwintesencją dobra.
bywa najczęściej kwintesencją mieszanki obydwu tych składników.
to walka. c'est la vie.

a: zapalcie światło tak mało widać
kojarzy mi się z Pionkami ;))

podoba mi się Twój wiersz, za Dawidem: czytanie Ciebie..... - ale bez dziękowania :P
pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


światło to oznaka życia, przejście w lepszą stronę, może nawet nadzieja, gdzieś chciałem by wiersz miał swój optymizm mimo wszystko
dziękuję za czytanie i komentarz
r
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dobro jest mocno podejrzane i zawsze mam wrażenie że jest tylko wybrykiem natury
a walka, tak, dobro ze złem walczą od początku wszystkiego, a najczęściej wygrywa to drugie mimo dobrych chęci pierwszego
co do skojarzenia z Pionkami to faktycznie może to być dość obszerna metafora;))
dzięki za czas i czytanie
pozdrawiam
r
Opublikowano

Urodzeni i niewinni, przez moment bylismy kwitesencją dobra,
az przyszedł ten podły czas kiedy zaczęliśmy uczyć sie zła od dorosłych.

(Pośrodku stołu do krojenia mięsa krzyczymy nadzy
zapalcie światło tak mało widać)

nasza matka Ziemia, świadek niezwykłej brutalności rodzaju ludzkiego
i my jej dzieci, obnazeni w środku rzeżniczego stoła i bezsilni na czyniący się gwałt dookoła ,
wolamy o trochę litości i przebaczenia, jako my im przebaczamy, i prosimy o trochę dobroci

pozostajesz niepomny na przestrogi panie rough i wierny swoim przekonaniom,
i dobrze ci tak
tytuł i puenta mowi za siebie

Opublikowano

Dobro, jest wszędzie tam, gdzie jest prawda. Prawdę ubierają ludzie w różne suknie,
w zależności od tego jaką ją chcą mieć, dla swoich korzyści zawłaszczają prawdę.
Dobro, należy pielęgnować w sobie, aż stanie się jak woda, czy tlen.
Czy to łatwe? na pewno nie! Czy możliwe? trzeba spróbować! Utopia?
Trudne są Twoje wiersze, ale poruszają równie trudne tematy relacji międzyludzkich.
Wiersz ten można rozumieć na wiele sposobów, ale nie można go przeczytać
i być obojętnym na jego treść. Pozostawia niepokój, budzi zastanowienie.
Serdecznie pozdrawiam
- baba

Opublikowano

Przewrotnie bardzo, bo z jednej strony peel z diabłem po imieniu, unurzany w złu, a z drugiej strony, bezbronny i oczekujący światła, czyli tkwiący w ciemnościach niejako z przymusu. Podoba mi się, razem z tym promykiem nadziei. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dobro chce być tam gdzie jest zło, i jest jak plemnik, albo się dostanie do środka albo ląduje w zlewie, dobro chce być ważne, chce się uśmiechać, i być z ludźmi jak pies, wiernie i mimowolnie, ale to nie jest takie proste, bo zło jest prostsze, bo zło łatwiej się zakotwicza i potrafi być przyjemne i nigdy nie kłamie w odróżnieniu od dobra które jest jak aktor, wciąż musi chodzić na castingi i nawet jak dostanie rolę to udaje, że jest czegoś warte i czasem może dostać oskara, ale on jest splamiony, a jeżeli nie jest to prędzej czy później będzie
ale wciąż chcę wierzyć że jest inaczej, serio, tyle że ta wiara potrzebuje zmartwychwstania a ja jeśli nie dotknę to nie uwierzę
dziękuję Izo za wyrażenie się pod wierszem :)
za czytanie i czas przede wszystkim
pozdrawiam
r
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to nie przymus to przypadek
wiersz jest chwiejny z powodu puenty, która che żebym się mylił, ale to tylko porażenie światłem w oczy a wtedy tak mało widać, więc może dlatego ta przewrotność
dziękuję za komentarz, czas i czytanie
pozdrawiam
r
Opublikowano

ten wiersz kojarzy mi się z... "zło dobrem zwyciężaj"...w każdym z nas jest trochę "anioła" i trochę "diabła", dlatego być może trwa ta nieustanna walka...w nas samych i wokół, ale czy zło definitywnie zwycięża? to tylko, wg mnie, pozory ze względu na "krzykliwość" zła, dobro po prostu "nie czyni hałasu"
:)
serdecznie pozdrawiam, Rafał -
Krysia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



(...).. zamknięci w ciemności.. dla mnie treść, to po części ciemność na własne życzenie,
bo na szczęście..człowiek może być kwintesencją zła.. ale wcale nie musi.
(...)flagi wiją się w oddechu wiatraków (nieważne jak mają na imię)...
jeden wers, a tyle opowiada... nie dziwi więc brak chęci do prowadzenia rozmów na
bliżej określony temat, bo pod kłamanym uśmiechem zło ciągle może wyciągać pazury
i zastawia sidła... samemu można w nie wpaść.
Co poniektórym nie wystarczy nawet zapalenie światła, oni i tak wybiorą własne racje.
Trochę hermetycznie, ale tyle mniej więcej udało mi się "wydobyć".
Pozdrawiam... :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma Wow! To frapujący wiersz. Zestawienie aktu twórczego z estetyką BDSM jest niezwykle mocne i odświeżające. Tak o relacji z samym słowem, o dynamice władzy między autorem, tekstem a może i odbiorcą to jeszcze nie czytałam. "Klaps na goły wers" to genialny obraz - aż chce się spersonifikować ten wers. Fajnie przechodzisz z roli dominującej do uległej - raz autor panuje nad materią słów, a za chwilę staje się niewolnikiem własnej wizji czy idei. "Trytytkowo" - nie da się łatwo takiej więzi rozerwać. (W kryminałach teraz sprawcy używają wobec swoich ofiar trytytek - są niezwykle skuteczne). Ostatnie trzy wersy ("głębiej i mocniej, / lekko / nierealnie") połączenie intensywności, bólu i wysiłku z poczuciem lekkości i odrealnienia to kwintesencja momentu, w którym wiersz wreszcie "działa" i zaczyna żyć własnym życiem. Pisanie to akt totalny – angażuje nie tylko intelekt, ale całe ciało i psychikę. Pozdrawiam -y. :)
    • @andrew "dziś … dziś kobieta jest tajemnicą"   Ale za to mężczyzna (czyli połowa populacji)  jest nieskomplikowany - do życia potrzeba mu picie, jedzenie i tajemniczej kobiety. Bo podobno lubi rozwiązywać (i rozpinać)  zagadki.   Tak stwierdził pewien mądry mężczyzna. 
    • @Konrad KoperSkoro Los, to "powinien" zaznaczyć.  Przepraszam - nie powinnam się czepiać losu! 
    • Fajna sprawa dziadkami być zobaczyć w drzwiach szkraba małego gdy z wizytą przychodzi, do babci, dziadka swojego.   Wiadoma sprawa wszyscy tak mawiają dziadkowie bardziej wnuków niż swoje własne dzieci kochają, więcej czasu dla nich mają.   Gdy się babciom, dziadkiem zostaje niczym ptakowi skrzydła u ramion wyrastają, radość i duma rozpiera, gdy na ten świat przychodzi nasz mały skrzat.   Wnuki wiedzą, że dziadkowi ich kochają bywa czasem, że to wykorzystują, sprawa całkiem błaha jest gdy wnuki latek mało mają.   Nam los dwóch wnuków, urwisów sprawił w tym samym domku sobie mieszkamy, niczym Paweł i Gaweł z bajki znanej, my na dole oni na górze.   Nasz duecik ciągle nas odwiedza, my przed nimi drzwi szeroko otwieramy, bo jak tu nie witać takich skarbów kochanych.   Radości tak wiele nam dają, niczym skowronki czasem śpiewają, babcia zawsze coś słodkiego dla nich ma, dziadek zaś kieszonkowe da.   Taki już wnucząt przywilej póki dziadków mają być oczkiem w ich głowie, bo dziadkowie swoje skarby bardzo kochają.                               K.W.      
    • @RomaCieszymy się bardzo, ale ja nie jestem poetką. Nawet nie lubię tego określenia. Dobraliśmy się jako historyk i fizyk. :)  Najlepszy dobór naturalny pod słońcem. :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...