tryptyk nieletnich

[Ran_Gis]

.


"zapatrzeni pod zieloną wodę"


morelowa suknia jasne włosy
pełno przewalonych wiatrem koszy
i piach w plaży jak krupczatka biały

cały miesiąc lipcowy czas
zbliżaliśmy się do siebie
aby w życiu pierwszy raz
całować się

na wyspie z śmiesznym domkiem
co miał pełno słomy w czubie
i śpiewania w szumiący las
rąk i nóg tańczących
niecierpliwych młodych

przechyleni o niebieską poręcz
zapatrzeni pod zieloną wodę
nagle wstrzymaliśmy oddech

i nikt nie wiedział wtedy dobrze
jak się za to brać
ty piętnaście
ja szesnaście lat





"milcząc w białych mewach"


z wiatrem w ogłuszonych twarzach
w zaciśniętych powiekach
wibrująca krew Słońca
zapalała przy nas morze
plażę i powietrze

już spóźnieni o lipcowy miesiąc
coraz wolniej szliśmy brzegiem
milcząc w bosych mewach
które przyszło dziś pożegnać

jak na zawsze stanęliśmy nagle
oczy miałem oczy miałaś
trochę smutne i bezradne
zapamiętasz...zadzwoń...
tak na pewno !

po raz pierwszy
wszystko było takie ważne




"na pożegnanie"


dziś po niebie
chmury z wiatrem tabunami
jak na pożegnanie
białe chusty na peronach
w wyciągniętych rękach

w zamazany tłum machałem
zimną w niebie
zawieszoną ręką

kołysanie brało
jak w ramiona po kuflowym
puls ze stali
w mózg podchodził
w gardle
usztywniało się obręczą

i wiedziałem
więcej cię nie będzie
ani we mnie
ani w niebie
białą plażą
czystej pierwszej



.

[Jan_Wodnik]

Ładny tryptyk, choć nieco smutny na koniec. Pozdrawiam

[Dyziek_ka]

Piękny klimat taki spokojnie kojący i od samego początku czuć ....
smutek…. że minęło. Troszeczkę tego spontanicznego rozgardiaszu w formie, temu służy
Bardzo mi się podoba „ zapatrzeni pod zieloną wodę” zieloną …nie szafirowa, błyszczącą, błękitną …itd… zdecydowanie zieloną

Pozdrawiam

[Ran_Gis]

- dzięki Janku za szczyptę smutku...

pozdr. R

[Ran_Gis]

> Dyziek ka

- niestety, spontaniczny rozgardiasz to moja czuła forma i miejsce...

pozdr.R